جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از منابع مهمّ تفسیر قرآن، روایات معصومان: است. با توجّه به وقوع جعل در میان برخی روایات، درباره لزوم اعتبارسنجی روایات منقول از ایشان:، اختلافی نیست، اما در اعتبارسنجی آن روایات و نتایج آن ناهمسانی فاحشی است. برخی با پذیرش سهل‏گیرانه، روایات نامقبول را مستند تفسیر قرار داده‏اند و برخی با ردّ شتابزده، روایات تفسیری فراوانی را از گردونه اعتبار بیرون رانده‏اند. آسیب‏های بسیاری که در اعتبارسنجی آن روایات رخ داده، ناشی از مبانی سست‏بنیاد برخی حدیث‏پژوهان است. این مقاله در صدد آسیب‏شناسی مبانی اعتبارسنجی روایات تفسیری برآمده و به تبیین آن‏ها پرداخته است که عبارت‏اند از: 1. قطعی‏الصدور پنداری همه روایات منقول از منابع پیشین، 2. انگاره تنافی غلوّ و وثاقت، 3. انگاره تلازم غلوّ راوی و برساختگی روایاتش، ۴. مشروط دانستن صحّت روایات تفسیری به بودن مضمون آن‏ها در قرآن، ۵. انحصارپنداری اعتبار خبر واحد به وثاقت مخبری، ۶. مشروط دانستن صحّت روایات تأویلی به مطابقت با سیاق.

صحابه بعد از پیامبر و امام علی (ع) نخستین افرادی هستند که با تأثیر­پذیری از تعلیمات آن دو بزرگوار، اقدام به تفسیر قرآن نمودند. استاد معرفت در کتاب «التفسیر الاثری الجامع» با استناد به روایات اهل بیت(ع)، تعریف جدیدی از معنای اصطلاحی «صحابه» ارائه کرده و بر اساس آن، به تعدیل و توثیق تمام صحابه پرداخته و اعتبار مطلق آثار تفسیری ایشان را نتیجه گرفته‌اند. این نوشتار پس از مفهوم­ شناسی «صحابی» و بیان و بررسی دیدگاه استاد در این باره، به نقد سندی و متنی آن دسته از روایات عترت که مستندِ ایشان برای اثبات حجیّت و اعتبار تفسیر صحابی بوده، پرداخته و برداشت استاد از این روایات را مورد بررسی قرار داده است. به نظر نگارنده، مفهوم «صحابی» یک حقیقت لغوی یا عرفی است که گستره معنایی آن محدود به عده‌ای انگشت‌شمار نمی‌شود. همچنین در روایات اهل بیت (ع) هیچ دلیلی بر اعتبار ویژه تفسیر صحابه از آن جهت که صحابه‌اند، وجود ندارد؛ زیرا این روایات اشکال سندی و دلالی دارند.

‫فهم درست آیات قرآن کریم بر پایه فهم صحیح مفردات آن استوار است. برای پی بردن به معنای مفردات قرآن دو روش وجود دارد: شیوه نخست همان شیوه رایج و تقلیدی است که با مراجعه به منابعی مانند «مفردات الفاظ القرآن» راغب اصفهانی انجام می‌گیرد. شیوه دیگر روش اجتهادی است که در آن افراد می‌توانند پس از شناسایی مبانی و آگاهی از ضوابط و مراحلی خاصّ، خود به معنای دقیق واژه دست یابند. این راه از آن جهت مهمّ و ضروری است که تبیین صحیح و پیمودن درست فهم واژگان قرآن را ضابطه مند و قانون مدار می‌کند و از ورود تفسیر‌های ذوقی، سلیقه ای و استحسانی جلوگیری می‌نماید. پژوهش حاضر در راستای تبیین اصول، ضوابط، مراحل و موانع فهم واژگان قرآن با استفاده از منابع تفسیری، علوم قرآنی، قواعد و روش شناسی تفسیر قرآن نگارش یافته است. در این پژوهش پس از بیان کلیاتی از قبیل مفهوم شناسی «مفرد» و واژگان مشابه آن، نخست چیستی، پیشینه و دانشهای مرتبط با علم مفردات مانند «غریب القرآن»، «معرّب القرآن» و... مورد بررسی قرار گرفته است. در پی آن، مبانی و پیش فرضهایی که باید در تحلیل و تفسیر واژگان قرآن مورد توجّه قرار بگیرد، مانند «وجود مجاز»، «ثبوت حقیقت شرعیه» و «وقوع ترادف» در واژگان قرآن کریم مطرح شده است. در ادامه مهمترین منابع دستیابی به معنای واژگان قرآندسته بندی و معرّفی شده است. سپس به تفصیل، مراحلی که باید گام به گام در معناشناسی واژگان قرآن (اعمّ از فهم مراد استعمالی یا مراد جدّی) طی نمود، بیان شده است. این مراحل در دو شاخه اصلی «ساختار شناسی واژه» و «معناشناسی واژه» مورد بحث قرار گرفته است. مقصود از «ساختار شناسی واژه» کلیه مراحلی است که در تبیین «نما» و «ظاهر» لفظ پیموده می‌شود. مانند «ریشه یابی واژه». امّا مقصود از «معناشناسی واژه» مراحلی است که به تبیین مراد استعمالی و جدّی واژه می‌پردازد. «یافتن معنای دقیق واژه در لغت» و «توجّه به گوهر معنایی واژه» مراحلی هستند که تبیین مراد استعمالی لفظ را میسّر می‌سازند. اما روشن شدن مراحل دیگری چون «تفکیک معنای لغوی از اصطلاحی» و «توجّه به معنای مجازی واژه» به شناخت مراد جدّی لفظ به کار رفته در آیات کمک می‌کنند. نپیمودن هر یک از این مراحل ممکن است موجب فهم نادرست مفردات قرآن گردد. مانند غفلت از ریشه یابی صحیح واژه یا توجّه نکردن به تطوّر معنایی الفاظ. و ختمنا الرسالة بتطبیق الخطوات و المراحل علی بعض الألفاظ القرآنیة. و لا یفوتنا أن نقول إنّ الدراسة تمیّزت أیضا بلون من الإبداع و التجدید فی بعض المجالات: منها ضبط مراحل و مناهج معرفة معانی الألفاظ القرآنیة بشکل واضح و ملموس إعتمادا علی المصادر الرئیسیة و غیرها رغم أنّها لم تف بضبطها و تفصیلها صراحة و منها التلفیق بین البحوث النظریّة و الجانب الوظیفی لها فی ضوء الإستشهاد بنماذج قرآنیة کثیرة و التعریف بمصادر منوّعة لتفسیر المفردات القرآنیة و کیفیّة استخدامها. و زبدة المخض فی هذه الرسالة أنّ المعرفة الصحیحة لمعانی الألفاظ القرآنیة تتمّ باستخدام العلوم ذات الصلة بعلم المفردات کما أنّها تعتمد علی إختیار مبادئ اساسیّة متقنة و المشی علی القواعد و المراحل الموضوعة لذلک مع معرفة أمّهات مصادر هذا العلم و الإلتفات إلی الحواجز التی تحول دون إدراک صحیح لمفردات هذا الکتاب السماوی العظیم. الکلمات المفتاحیة مفردات القرآن، معرفة أبنیة الکلمة، معرفة دلالات اللفظ، غریب القرآن، فهم المفردات، تمهیدات التفسیر، علم التأصیل اللفظی