جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مکاتب فکری غرب، اومانیسم است که با مبنای انسانگرایی، همه چیز را برای انسان، در جهت رسیدن هرچه بیشتر به لذات مادی و هواهای نفسانی میخواهد. این تحقیق بر آن است که با روش تحلیلی توصیفی به ذکر تاریخچه، مبانی اعتقادی اومانیسم و تأثیر آن در عرفی شدن فقه بپردازد. انسان محوری، سکولاریسم، عقل گرایی، تجربه گرایی؛ حسگرایی، تساهل و تسامح، طبیعت گرایی، آزادی گرایی، لذت گرایی، علم زدگی، سنت زدایی؛ از مشخصه های فکری این مکتب است. اومانیسم با نگاه جدیدی که به عالم و آدم دارد، از طریق خصوصی کردن و عصری کردن دین باعث عرفی شدن دین و فقه شده است. به این ترتیب دین از یک امر قدسی و وحیانی به یک امر دنیوی و مادی تنزل پیدا کرده است. نتیجه چنین دیدگاهی بازماندن بشر از کمال انسانیت و غرق شدن وی در ورطه حیوانیت است. داشتن جهانبینی توحیدی، هدف توحیدمحور، معادباوری، آزادی روحانی فرد از قیودات پست مادی، خودشناسی، دوری از تفرقه و داشتن وحدت؛ به عنوان راه های برون رفت از این ضلالت ذکر شده است.