جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر با روش تحلیلی و توصیفی و باهدف شناسایی و استخراج و تبیین نقش یقین در عبادات با استناد و تطبیق سازی با آیات قرآن کریم انجام شده است. یقین یکی از مهم‌ترین حالت‌های نفسانی است در صحت و درستی و قبول و کمال عقاید و عبادات و اعمال بندگان نقش و تأثیر مهمی دارد، در قرآن کریم درباره این مفهوم فراوان صحبت شده است و یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های رهبران الهی، صاحبان ایمان و پرهیزگاران بیان‌شده است. اهم نتایج این پژوهش عبارت‌اند از: یقین بالاترین ادراک درباره واقعیت و موجودات خارجی هست و طبق آیات قرآنی و روایات در حوزه دینی در عقاید و اخلاق و احکام لزوم وجود عنصر یقین مهم‌ترین امر می‌باشد، البته دارای مراتب و مراحلی است لذا درجه یقین برای همگان یکسان نیست و یقین در خصوص عبادات و بندگی گاهی از جهت ایجابی در صحت و قبول عبادات و اعمال از لحاظ گونه‌های اعتقادی و معرفتی، اخلاقی و رفتاری و فقهی نقش و تأثیر مهمی دارد زیرا زمینه و بستر ایجاد معرفت و شناخت معبود، اعتقاد به توحید، ایمان به خدا، اعتقاد به ولایت و رهبری، اعتقاد به معاد و زندگی اخروی، خشوع و خشیت، اخلاص، تقوی و پرهیزگاری، محافظت و استمرار عملی، تفهیم و باور به اذکار و افعال، ایجاد نیت و قصد قربت، حسن فعلی و فاعلی، طهارت و نظافت، توجه به آداب و شرایط عبادات و پرداخت حقوق دیگران می‌باشد که برای صحت و قبول عبادات و اعمال لازم و ضروری هستند؛ و همچنین یقین از جهت سلبی یعنی در صورت فقدان یقین اموری مانند کفر، شرک، ارتداد، نفاق، بندگی طاغوت و دوری از اطاعت معصوم، کراهت و عدم رضایت نسبت به خدا، استکبار و بزرگ‌بینی، دنیازدگی و شیطان‌پرستی، گناه و منکرات و مفاسد اخلاقی وجود می‌آیند که موجب فساد و بطلان عبادات و اعمال می‌گردد. یقین از جهات گوناگون اعتقادی و اخلاقی در رشد و تقویت عبادات نقش و تأثیر مهمی دارد.