جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

طبیعت و محیط زیست یک موهبت الهی است که همانند سایر نعمت ها در اختیار انسان قرار گرفته، تا برای ادامه حیات زیستی، همجنین رسیدن به رشد و تعالی معنوی از عناصر محیط زیست بهره بگیرد. از منظر دین مبین اسلام، وجود انسان دارای دو بعد است: بعد مادی و جسمانی، بعد معنوی و روحانی. انسان از نظر بعد مادی وجودش خود یکی از عناصر طبیعت است و خلقت اولیه اش از خاک است. ولی از نظر بعد معنوی، شأن و منزلت انسان ملکوتی و فراتر از طبیعت است. لذا انسان ناگزیر به برقراری ارتباط و تعامل با طبیعت است تا در راستای این تعامل تمامی نیازهای اولیه مادی و معنوی اش را برطرف نماید. این امر زمانی محقق می شود که انسان با دیده ی تفکر و تأمل به طبیعت و آیاتش بنگرد و در پرتو چنین نگاهی هدفمندی هستی، همچنین وجود خالق و اصل معاد برای انسان تبیین می شود. متأسفانه در جوامع امروزی بشر بیشتر برای تأمین نیازهای مادی اش از طبیعت بهره برداری می کند و جنبه معنوی طبیعت جهت رشد و تعالی انسان کمتر مورد توجه واقع می شود. حتی با بهره برداری غیر اصولی از طبیعت به آن آسیب وارد می کنند، غافل از اینکه انسان نه تنها حق هر گونه استفاده ای را از طبیعت ندارد بلکه براساس تعالیم ناب اسلامی او در برابر طبیعت مسؤل است. در این پژوهش سعی بر این است تا تعامل انسان با طبیعت و نقش طبیعت در راستای رساندن انسان به کمال حقیقی و مقصد نهایی که شناخت خالق هستی و اصل معاد است مورد بررسی قرار گیرد.