جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

گسترده‌ترین موضوعی که در معارف اسلامی پس از توحید بدان پرداخته‌شده است، موضوع معاد می باشد. قرآن معاد دارای دو بعد روحانی و جسمانی است که به‌ صورت چهار بعد روحانی، جسمانی، روحانی - جسمانی به طور همزمان، روحانی و نیمه جسمانی مطرح‌ نموده است. معاد جسمانی در قرآن شامل برخاستن از قبور، وجود جسم فسادناپذیر اُخروی، خوردن و نوشیدن، مجازات جسمی مجرمان، هیزم جهنّم بودن انسان آمده است. علامه طباطبایی بر معاد بر جسمانی و روحانی تأکید داشته و در اثبات معاد جسمانی از آیات و روایات به‌طور همزمان استفاده می نماید. وی ضمن تاکید بر حقیقت معاد جسمانی، آن را در بدنی مادی متناسب با ویژگی های جهان آخرتی تبیین نموده و شیخ طبرسی نیز تاکید خود بر مقوله معاد جسمانی و روحانی را به طریق بهره جویی از آیات و روایات اثبات می نماید. با توجه به اهمیت موضوع معاد جسمانی و تاثیری که آن در زندگی انسان ها دارد نگاه این دو مفسر بزرگ پیرامون مسئله معاد جسمانی مورد بررسی قرار گرفته است. به طور کلی مسئله معاد که از نوع نگاه بشر به مرگ و بازگشت به زندگی اخروی نشات می گیرد چگونگی قائل شدن به این بحث را در بر دارد. در این پژوهش که مسئله جسمانی بودن یا روحانی بودن معاد مورد تاکید هر دو مفسر بزرگ است نگاه ها و نظرات ایشان مسیر رسیدن به این بحث را متفاوت می کند و باعث می شود که نگاه ها نسبت به جسمانی بودن یا روحانی بودن معاد تغییر پیدا کند.پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی با هدف بررسی معاد جسمانی در قرآن به مقایسه تطبیقی این موضوع در آثار و اندیشه های دو مفسر بزرگ؛ شیخ طبرسی و علامه طباطبایی می پردازد.