جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یگانه‏انگاری راسلی، عنوان یکی از جدیدترین نظریه‏های فلسفه ذهن است. این نظریه مدعی غلبه بر مشکلات نظریه‏های فیزیکی‏انگار و دوگانه‏انگار است. به طور خاص مشکل عمده فیزیکی‏انگاری، در تبیین آگاهی پدیداری است. یگانه‏انگاری راسلی بر اساس یک فهم هستی‏شناختی متفاوت از جهان، مدعی است ویژگی‏های درونی (ذاتی) اشیای فیزیکی که تا کنون مورد غفلت نظریه‏های فیزیکی واقع شده‏اند، منشأ ظهور آگاهی پدیداری هستند. بر این اساس، یگانه‏انگاری راسلی مدعی ارائه تبیینی مناسب از آگاهی پدیداری است که با جهان فیزیکی، یکپارچه است. در این مقاله به صورت‎بندی دو نسخه اصلی این نظریه یعنی یگانه‏انگاری راسلی پدیداری و یگانه‏انگاری راسلی مقوم پدیداری و نقد و بررسی آنها می‌پردازم. بررسی‏ها نشان می‎دهد این نظریه علی رغم مزیت‎های جدی مثل کنارگذاشتن شکاف معرفتی بین حقایق پدیداری و حقایق فیزیکی دچار مشکلات جدی‏ای مثل مسئله ترکیب است.

یگانه‏انگاری راسلی، عنوان یکی از جدیدترین نظریه‏های فلسفه ذهن است. این نظریه مدعی غلبه بر مشکلات نظریه‏های فیزیکی‏انگار و دوگانه‏انگار است. به طور خاص مشکل عمده فیزیکی‏انگاری، تبیین آگاهی پدیداری است. یکی از مهم‏ترین استدلال‏های موجود علیه فیزیکی‏انگاری استدلال زامبی یا استدلال تصورپذیری است. یگانه‏انگاری راسلی بر اساس یک فهم هستی‏شناسانه متفاوت از عالم، مدعی است ویژگی‏های درونی (ذاتی) اشیاء فیزیکی که تاکنون مورد غفلت نظریه‏های فیزیکی واقع شده‏اند، منشاء ظهور آگاهی پدیداری است. بر این اساس، یگانه‏انگاری راسلی مدعی ارائه تبیینی مناسب از آگاهی پدیداری است که با عالم فیزیکی، یکپارچه است. در این مقاله، پس از تقریر دو نظریه فیزیکی‏انگاری و یگانه‏انگاری راسلی، نسبت آن دو تا‏اندازه‏ای روشن می‏شود و نشان داده می‏شود که تبیین‏های فعلی نظریه یگانه‏انگاری راسلی برای مرزبندی آن با فیزیکی‏انگاری کافی نیست. همچنین بیان خواهد شد که استدلال تصورپذیری که علیه فیزیکی‏انگاری طرح شده است علیه یگانه‏انگاری راسلی (اگر آن را فیزیکی‏انگار قلمداد کنیم) کار نمی‏کند.