جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«برگسونیسم» نوشته‌ی ژیل دُلوز(۱۹۲۵-۱۹۹۵) فیلسوف فرانسوی است. دلوز در زمینه‌ی فلسفه، ادبیات، فیلم و هنرهای زیبا نیز نوشته‌هایی دارد. او در جریان‌های فلسفی متعددی چون پسا ساختارگرایی، پست مدرنیسم و نظریه‌های ادبی تأثیرگذار بوده است. دلوز با فشردگی (و توأم با دقت) زیادی در این کتاب سخن می‌گوید. به باور او، برگسون جانی نو به کالبد مفاهیمِ هستی، هستنده، هستن، مکان و زمان بخشید و متافیزیک را به حوزه‌ای سفت ‌و سخت بدل کرد. «بازگشت به برگسون» صرفاً به معنای تحسینِ مجدد یک فیلسوفِ بزرگ نیست بلکه نوعی بازگویی یا گسترشِ اقدامِ تهورآمیز او برای امروز است تا دگرگونی‌های زندگی و جامعه همراه با دگرگونی‌های علم در نظر گرفته شوند. برگسون خودش را لایق آن می‌داند که متافیزیک را به حوزه‌ای سفت و سخت بدل کند؛ حوزه‌ای که می‌تواند همراه با مسیرهای جدیدی که دایماً در جهان پدیدار می‌شوند ادامه یابد. برگسونیسم قلبِ کوچک ولی تپندۀ فلسفۀ دلوز است. برگسون‌گرایی بیش از همه با افقی مطلق در دیده‌بانی («چشمان ذهن») مربوط است که بی‌توجه به موقعیت نسبیِ کسی که دید می‌زند، فلسفیدن را به خطی مشروط می‌کند که از خارجِ قاب، بوم، کاغذ آغاز می‌شود. کتاب حاضر از روی دو نسخه‌ی فرانسوی و انگلیسی به فارسی ترجمه شده است.