جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نظریه‌ برخورد تمدن‌ها را هانتینگتون پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، در پایان دوران جنگ سرد مطرح کرد. این نظریه هم‌زمان با ظهور چالشی جدید در سیاست خارجی آمریکا مطرح شد تا خلأ ایدئولوژیک موجود در جهان غرب را پر کند. هانتینگتون تمدن‌های اسلام و سینیک را مهم‌ترین رقیب‌های تمدن غرب دانسته و معتقد است دراین‌میان تمدن اسلام بیش از همه، موجودیت غرب را به خطر انداخته است. مؤلفان این تحقیق با روش تحلیلی و اسنادی به دنبال واکاوی تأثیرات سیاسی نظریه‌ برخورد تمدن‌ها بر واگرایی جهان اسلام و راهکارهای مقابله با آن هستند. مهم‌ترین تأثیرات این نظریه بر واگرایی جهان اسلام، اسلام‌هراسی، وابستگی سیاسی جهان اسلام به غرب، ایجاد اختلاف بین مسلمین، و ایجاد تنش سیاسی در جهان اسلام بوده است که به بلوک‌بندی جدید سیاسی، تقابل‌سازی بین کشورهای اسلامی، و رواج تروریسم و جنگ‌های نیابتی در کانون کشورهای اسلامی منجر شده است. راه‌حل برون‌رفت از این وضعیت، هم‌گرایی سیاسی در جهان اسلام، پرهیز کشورهای اسلامی از اختلاف‌ سیاسی، و حرکت به سمت تأسیس اتحادیه کشورهای اسلامی است