جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هنوز هیچ كس نمی‌داند كه سرنوشت انسان در كره خاكی با كرونا به كجا خواهد انجامید. بسیار خوشبینانه از غلبه بر بیماری و آغاز پایان دوران قرنطینه و بازگشت به زندگی اجتماعی پیشین سخن می‌گویند، در حالی كه شماری دیگر به هشدارها و تهدیدهای پزشكان و متخصصان مبنی بر بازگشت دوباره ویروس یا احتمال شدت گرفتن میزان ابتلا به آن اشاره می‌كنند. همچنان اطلاعات و آگاهی‌های انسان از ساختار و رفتارهای این ویروس موذی اندك است و بساط گمانه‌زنی و بحث درباره آن داغ است. در همین مدت كوتاه كرونا واكنش‌های متفاوتی را میان انسان‌ها پدید آورده است، از ناامیدی و یأس تا امیدهای واهی و خیال‌پردازی‌های خام، از تشدید نژادپرستی تا خودخواهی‌های ناپسند و صدالبته ایثارها و فداكاری‌های آنها كه با شجاعتی مثال‌زدنی و ستودنی در صف اول مقابله با كرونا ایستاده‌اند. این واكنش‌های متفاوت زمینه قابل توجهی برای تامل در رفتارها و گفتارهای آدمیان در شرایط بحرانی را فراهم كرده است. در گفتار پیش‌رو، پروفسور اومبرتو گالیمبرتی، فیلسوف و متفكر معاصر ایتالیایی درباره برخی از این واكنش‌ها به تاملاتی جالب توجه و خواندنی پرداخته و با واقع‌بینی و عقلانیتی قابل ملاحظه، بدون تعارف به نقد واكنش‌های جوامع و افراد پرداخته است. متن حاضر ترجمه روایتی از گفت‌وگوی مجله ایتالیایی كیو با این اندیشمند معاصر ایتالیایی است كه همزمان با هفتاد و هشتمین سالروز تولد او از نظر می‌گذرد.