جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در بهار سال 2003 ، ژاک دریدا در پاریس برای بحث و گفتگو با مصطفی شریف روشنفکر الجزایری حاضر شد. این فیلسوف برجسته به طور مستقیم از بیمارستان، جایی که به تازگی مبتلا به سرطان لوزالمعده تشخیص داده شده بود ، به این رویداد پیوست ، بیماری‌ای که زندگی او را کمی بیش از یک سال بعد می‌گرفت. این‌که وی هنوز هم در این تبادل نظر شرکت می‌کرد گواهی بود بر بزرگی موضوع مورد نظر یعنی : رابطه بیش از پیش متشنج بین اسلام و غرب و پرسش‌هایی درباب آزادی ، عدالت و دموکراسی پیرامون آن. همانطور که شریف در این گزارش از گفتگوی خود می‌گوید ، مبحث اسلام طنین ویژه‌ای برای دریدا داشت - شاید می‌بایست چنین اندیشید که در اواخر عمرش افکارش به الجزایر ، کشوری که در سال 1930 به دنیا آمد ، متمایل می‌شد. این ریشه‌ها به عنوان انگیزه‌ای برای مکالمه آن‌ها به کار می‌آمد، که ابتدا متمرکز بر روش‌هایی بود که هویت الجزایر-یهودی دریدا، تفکر او را شکل می‌داد. از آنجا ، این دو نفر به سمت پرسش‌های گسترده‌تری درباره سکولاریسم و دموکراسی ، درباره سیاست و دین و اینکه چگونه سیاست، دین را دستکاری می‌کند؛ و در آخر پرسش‌هایی درباره توازی بین بیگانه هراسی در غرب و تعصب در بین اسلام‌گرایان می‌پردازد. سرانجام ، این بحث تلاشی برای در هم شکستن این عقیده است که اسلام و غرب دو تمدنی هستند که در یک مبارزه تلخ برای برتری گرفتار شده‌اند و تلاشی است برای ملاحظه دوباره آن‌ها هم‌چون دو کرانه دریای مدیترانه، دو نیمه از یک سپهر جغرافیایی ، مذهبی و فرهنگی یکسان. موضوع اسلام و غرب فرصتی مهم است که درک ما از دیدگاه دریدا در مورد بخش‌بندی کلیدی سیاسی و مذهبی دوران ما را پیش می‌برد و گواهی است بر قدرت دوستی و همبستگی برای غلبه بر این بخش بندی‌ها .