جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

يکي از مسائل مهم در ارتباط ميان علم و دين، نوع تعاملي است که دو حوزۀ دين و علم تجربي با يکديگر دارند. به منظور فهم بهتر اين تعامل، لازم است نقش مفاهيم و آموزه‌هاي دين در روند حرکت علم ارزيابي گردد. اين مقاله برآن است تا دربارۀ آموزه‌هايي از دين سخن بگويد که نقش مثبتي در رشد و حرکت علم تجربي داشته است و القاي اين نوع مضامين به جامعه موجب ترغيب ايشان به علم تجربي مي‌شود. بررسي اين آموزه‌ها و مضامين ديني همچنين مي‌تواند ما را در رسيدن به علمي که مطلوب دين است، راهنمايي کند. اين آموزه‌ها در دو حوزۀ نظري و عملي ارزيابي خواهد شد. آموزه‌هاي نظري عمدتاً در قالب مباني متافيزيکي علم تجربي در جريان حرکت علم اثرگذار بوده و آموزه‌هاي عملي عمدتاً در قالب امور انگيزشي به رشد علم کمک کرده است. کليدواژه‌ها: اسلام، علم تجربي، آموزه، ظرفيت ايجابي، علم ديني