جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در همه مذاهب اسلامی به دعا توجه شده است. از میان همه این مذاهب، دعا در شیعه جایگاه ویژه‌ای دارد. اهمیت دعا و آثار سازنده آن و نقش مهم گرایش‌ها در نیل به کمال، نویسنده را بر آن داشت که تأثیر دعای شیعی بر گرایش‌های انسان را، که یکی از ساحت‌های وجودی او است، بررسی کند. روش بحث توصیفی‌تحلیلی است. دعای شیعه، خواندن خدا و میل و رغبت به او است. کمال شیعی قرب الاهی است. دعا با تأثیر بر گرایش‌های متعالی انسان زمینه‌ساز نیل به کمال است. به فعلیت رساندن کمال‌طلبی، حقیقت‌جویی، خداجویی و تمرکز بر معرفت‌بخشی از طریق محتوا به ‌عنوان زمینه گرایش‌ها، اکتسابی‌بودن محبت و امید، تأکید بر عبودیت انسان و توازن بین خوف ‌و رجا از تأثیرهای دعای شیعی بر گرایش‌های انسان است.

«دعا» در شيعه و کاتوليک جايگاه ويژه‌اي دارد؛ دعا در شيعه، به‌عنوان عبادت و مخّ عبادت تلقي شده و در کاتوليک، به‌عنوان حامل سرّ فصح است. اين مقاله با رويکرد تحليلي و مقايسه‌اي، درصدد بررسي مقايسه‌اي مؤلفه‌هاي حقيقت دعا در اين دو مذهب و بيان وجوه تشابه و تمايز آن دو است. روي‌آوري به خدا و طلب، دو مقولة «اصلي» و توجه قلب، فطري بودن مطلوب و عبوديت، ازجمله مؤلفه‌هاي «مکمل» حقيقت دعا در شيعه است. صعود ذهن به‌سوي خدا و طلب، دو مؤلفه «اصلي» و حامل سرّ فصح، حرکت محبت، الهام روح‌القدس، از جمله مؤلفه‌هاي «مکمل» حقيقت دعا در کاتوليک است. مي‌توان گفت: در مؤلفه‌هاي اصلي، حقيقت دعا ميان شيعه و کاتوليک، نوعي همپوشاني وجود دارد. توجه قلبي، روي‌آوري به خدا، شاهد ديدن خدا، از جمله مؤلفه‌هاي «مکمل» مشترک حقيقت شيعي و کاتوليکي هستند. ابتناي دعاي شيعي بر توحيد محض و دعاي کاتوليک بر تثليث، محوريت دعاي کاتوليک بر محبت و تأکيد دعاي شيعي بر خوف و رجاء، مسئله الهام‌کنندگي دعا، توسط روح‌القدس و پاسخ ايمان بودن دعا، از جمله وجوه افتراق مؤلفه‌هاي «مکمل» حقيقت دعاي شيعي و کاتوليک است.