جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قبل از ظهور اسلام، سرزمین حجاز از داشتن حکومت و مدیریت اجتماعی محروم بود. واضح است که همان مردم بدوی و جامعه ابتدایی و امّی، پس از ظهور اسلام گام در مسیر تعالی و تکامل نهاد تا آنجا که به تمّدنی نیرومند تر و شکوفاتر از سایر جوامع و به دانش و فرهنگی غنی و جامع‏الاطراف دست یافت. اسلام به عنوان یک باور و اندیشه و ارزش،از مرزهای عرب گذشت و دژهای تمدن فرسوده ساسانی را تسخیر کرد و به ده‏ها سرزمین و قلمرو دیگر نفوذ کرد و امروزه نیز یکی از درخشان‏ترین ادیان جهان به شمار می‏آید که بخش عظیمی از جغرافیای انسانی و طبیعی زمین را در بر گرفته است. گذشته از مستشرقان،طیف‏ها و گروههای دیگری نیز تلاش می‏کنند تا حضور اسلام را در سرزمین‏های غیر عرب ناشی از غلبه‏ی نظامی و به حکم اجبار قدرت‏های سیاسی عرب در روزگار گذشته معرفی کنند و می‏کوشند تا هر گونه ارزش حقیقی و محتوایی برنامه‏ها و پیامهای اسلام و تاثیر آنها در گسترش شریعت محمدی‏(ص) و استقبال ملتها از آئین توحیدی را انکار کنند عده‏ای برای مخدوش نمودن اندیشه‏ی شیعی و اصالت تشیع که مولود طبیعی اسلام‏ است، تلاش کرده‏اند تا گرایش ایرانیان را به اندیشه‏ی شیعه گرایی، نوعی حرکت سیاسی و انشعاب متکی بر حس ناسیونالیستی معرفی کنند و هویت فرهنگی و ارزش دینی و الهی آن را مورد تردید قرار دهند. در این پژوهش با توجه به منابع اصیل اثبات می‏شود همان عواملی که سبب شد ایرانیان اسلام را بپذیرند همانها نیز سبب شد به علی (ع) و خاندان رسالت علاقه‏مند شوند و سرانجام شیعه و پیرو اهل بیت باشند و این به خاطر شناخت راستین و بی‏واسطه اسلام یعنی قرآن و سنت و آشنایی آنان با مفهوم سیاسی و دینی حقانیت اهل بیت پیغمبر(ص) بود.