جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

علم و دانش در دین مبین اسلام از جایگاهی رفیع برخوردار است.در دین اسلام بر مسأله پژوهش و تحقیق تأکید شده است،چرا که اساس هدایت در دین اسلام براساس علم و معرفت است، نه تقلید کورکورانه.ازدیدگاه اسلام تربیت وتزکیه روح درمقامِ رتبه وازنظر شرافت،جلوترازتعلیم و آموزش است امّا دروضع طبیعی،تعلیم برتربیت مقدّم است وتاشخص،علم و دانشِِ تربیت رانداد نمی تواندتربیت رابه مرحله عمل برساند.دین اسلام پیرامون آموزش دارای آموزه های اخلاقی می باشدکه شامل آموزه های اخلاقی درموردارتباط دانشجو بااستادخود و بالعکس و نکات اخلاقی که دانشجو باید درموردخودش بکاربندد(مانند اخلاص نیّّت و عامل به علم بودن)ونکات اخلاقی که استاد ومعلّم بایددرموردخودش بکارگیرد(مانند تواضع و حلم و بردباری)می شود. ازدیدگاه اسلام،ملاک انسان بودن و ارزش وی،اخلاق اوست،ازسویی چون آدمی باید خلیق باشد تاباشایستگی به حضرت حقّ بازگردد،ناگزیربایدتربیت شود.برنامه های اخلاقی وتربیتی ازعمده ترین برنامه های دین اسلام است که دارای دوبُعدجسمانی وروحانی می باشد.از نظر اسلام، تاجسم تواناوسالم نباشد،روح وعقل وفکرنمی‌تواندبه درستی ترقّی وپیشرفت نمایدوازطرفی هم ترقّی هرانسانی به وسیله عقل وفکراومی‌باشد،پس سلامت جسم وبدن سهم بسزایی درپیشرفت علمی انسان دارد.اشتداد قوای بدنی ونیرومندتر بودن ازجهت حواسّ وادراکات است که وسیله می‌شود برای تکمیل جهت روحانی و کسب فیوضات معنوی و هم موجب پیشرفت و موفقیّت برای وصول به مقصدوهدف.وامّامطلب آخراینکه حکمای الهی وعلمای اخلاق مراحل تزکیه نفس رادرپنج مرحله بیان نموده‌اند که عبارتند از: یقظه، توبه، زهد، مراقبه و محاسبه، تقوا.