جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از جمله علوم پرکاربرد در علوم دیگر به خصوص علومی که با متون وحیانی سروکار دارد علم اصول فقه است که نوع قواعد آن در سایر علوم حوزوی و دانشگاهی نظیر تفسیر، کلام، حقوق و تاریخ کاربرد دارد. بر این اساس آموزش این علم در حوزه‎های علمی و دانشگاهی مورد توجه و اهتمام قرار گرفته است. در این میان کاربردی کردن و بیان تطبیقات این علم در سایر علوم که نقش انگیزشی در طلاب و دانشجویان و افزایش اهتمام به قواعد آن دارد، امری است که مؤلفان و محققان حوزه و دانشگاه به آن توجه نموده و در صدد تألیف کتب آموزشی با ویژگی کاربرد و تطبیق در سایر علوم مانند فقه و حقوق برآمدند، کتاب اصول فقه کاربردی از این دست است که به تبیین قواعد اصول در قالب مثال‌ها و نمونه‎های واقعی از مواد قانونی در علم حقوق پرداخته است، در این نوشتار به پاره‌ای از موارد نقد کتاب مذکور پرداخته شده تا ضمن تأیید شیوه آموزش کاربردی در علوم مختلف از جمله اصول فقه، عرصه‌ای برای مساعدت علمی در این زمینه فراهم گردد و توجه و اهتمام بیشتری از سوی اهالی علم و فرهنگ به این رویکرد آموزشی ایجاد شود.

قرن هجدهم را در تاریخ فلسفه غرب، عصر روشن فکری می نامند که متفکران شاخص آن (دیدرو، ولتر، روسو، منتسکیو، کندروسه، کانت و …) تحت تأثیر اصول فلسفه ی طبیعی نیوتن قرار گرفتند و بر آن شدند تا با همان مبانی درباره ی زیبایی شناسی، اخلاق، سیاست و … داوری کنند. تدوین دایره المعارف که یکی از نمادهای عصر روشنگری فرانسه شناخته می شود، ابزاری بود برای فراگیر ساختن علم تجربی و آموزه های روشن فکری (عقل گرایی، تجربه گرایی، دنیوی اندیشی، انسان مداری، فردگرایی و …) و جایگزینی آن با باورهای سنتی و دینی اواخر قرن هجدهم عکس العمل شدیدی علیه جریان روشن فکری شروع شد که با وجود ارزشی که برای علم قائل بود، به نواقص این علم و آسیب های فراوان آن برای فرد و جامعه تأکید می کرد. عکس العمل نسبت به جریان روشنفکری در آلمان توسط دو جریان فلاسفه ی ایده آلیسم (فیخته، شلینگ و هگل) و شعرای رمانتیک (لسینگ، نوالیس، هولدرلین) رهبری شد. هایدگر در ادامه ی این جریان، کل فلسفه و علم جدید را محصول نوع خاص مواجهه انسان با جهان معرفی کرد و بیان داشت وقتی انسان برای استفاده از چیزها به آنها روی می آورد، از کلیت آنها غافل می شود و امکان عیان شدن حقیقت اشیا را از آنها سلب می کند هایدگر حقیقت را در رهایی و برقراری در ارتباط درست با اشیا جستجو می کرد.

هدف کلی از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین باورهای معرفت شناختی و باورهای تدریس دبیران رشته ریاضی منتخب کشور بود. جامعه تحقیق شامل کلیه دبیران دوره متوسطه ریاضی منتخب کشور سال 92-1391 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، در همایش تجلیل از دبیران دوره متوسطه ریاضی منتخب کشور که در فروردین ماه سال جاری برگزار گردید،150 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه باورهای معرفت‌شناختی (اسچرا و سیناترا، 2004) و پرسشنامه باورهای تدریس (گورسچ،2002) بود که پس از محاسبه روایی و پایایی، توزیع و جمع آوری شد. نتایج پژوهش نشان داد که: 1) بالاترین میانگین باورهای معرفت شناختی دبیران مربوط به منبع دانش و پائین‌ترین میانگین مربوط به توانایی ثابت می‌باشد. منبع دانش بالاترین و توانایی ثابت پایین‌ترین اولویت باورهای معرف شناختی دبیران بود. 2) بالاترین میانگین باورهای تدریس دبیران منتخب رشته ریاضی مربوط به شایستگی اجتماعی و پائین‌ترین میانگین باورهای تدریس دبیران ریاضی مربوط به شایستگی اخلاقی می‌باشد و تفاوت بین میانگین‌ها معنی‌‌دار است. ابعاد باورهای تدریس دبیران ریاضی به ترتیب اولویت عبارتند از: شایستگی‌های اجتماعی، غیر کلامی، زمینه ای و اخلاقی. 3) بین باورهای معرفت شناختی دبیران رشته ریاضی منتخب کشور و باورهای تدریس آنان، رابطه معنی‌داری وجود دارد. 4) باورهای معرفت شناختی دبیران زن و مرد رشته ریاضی منتخب کشور، پیش‌بینی کننده مثبت و معنادار باورهای تدریس آنان می باشد. 5) باورهای معرفت شناختی دبیران رشته ریاضی منتخب کشور با سوابق مختلف، پیش‌بینی کننده مثبت و معنادار باورهای تدریس آنان می باشد. به طور کلی صرف نظر از ویژگی‌های جمعیت‌شناختی، باورهای معرفت‌شناختی معلمان رشته ریاضی منتخب کشور، پیش-بینی کننده مثبت و معنی‌دار باورهای تدریس آنان می باشد.