جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«رویا» از عناصر اساسی آفرینندگی و نوآوری در شعر مدرن عرب به شمار می‌آید. منظور از آن نگاه عمیق و نافذ به ماورای اشیاست. این اصطلاح که در دین و تصوف نیز کاربرد دارد، از زمان پیدایش گرایش های سوررئالیستی، فلسفی و صوفیانه در شعر مدرن عربی جایگاه ویژه ای به خود گرفته است و تا زمانی که شعر به بیان اندیشه‌های بزرگ غیبی می-پردازد و شاعر گرایش به امور غیبی و مجهول دارد، رویا ابزاری است که از پنهانی‌های پشت واقعیت پرده بر می‌دارد؛ و این همان چیزی است که معنای مشترک رویا میان دین و تصوف را بیان می‌کند. این اندیشه در بیان ساده و ابتدایی خود در آثار جبران مطرح شد و به دست نویسندگان مجله شعر گسترش یافت. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی می کوشد تا مفهوم رویا را در شعر مدرن عربی تبیین نماید. یافته های این پژوهش نشان می‌دهد با توجه به اشتراکی که در به کارگیری اصطلاح رویا از جانب مجله شعر و مفهوم آن در دین و تصوف وجود دارد؛ معلوم می شود که مجله شعر در باب مفهوم رویابیشتر متأثر از غرب و شاعران غربی می باشد ضمن اینکه از تصوف اسلامی نیز تأثیر گرفته است.. در میان شاعران مدرن عرب، اعضای مجله‌ی لبنانی شعر بیش از دیگران به این موضوع پرداخته‌اند، تا جایی که شعر در نظر شاعران و ناقدان نوگرا ی معاصرو به ویژه شاعران این مجله همان رویاست؛ رویایی که معرفت و توانی به شاعر می‌دهد که از چارچوب دانش محدودِپدیده‌های محسوسفراتر رود و بتواند در حوزه کشف و آفرینش به نوآوری های بیشتر دست زند. با بکارگیری این اصطلاح توسط برخی شاعران مدرن عربی و به ویژه اعضای مجله‌ی شعر مفهوم و کارکرد شعر دگرگون می شود و در حقیقت زمینه برای فاصله گرفتن از رئالیسم و روی آوردن به گرایش هایی چون: تصوف و سور رئالیسم فراهم می-شود.