جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫افتراق امت اسلامي پس از پيامبر(، شناخت فرقه ناجيه، و انطباق آن بر يکي از فرقه‌هاي اسلامي موجود، از مسايل مهم کلامي در ميان مذاهب اسلامي بوده و همواره محل تضارب آراي انديشمندان مسلمان بوده است. عامل و انگيزه اساسي اين بحث، حديثي منسوب به رسول خدا( مي‌باشد که پس از خود، افتراق امت اسلامي به هفتاد و سه فرقه را پيش‌بيني نموده، و از ميان آن‌ها تنها يک فرقه را اهل نجات و رستگاري معرفي کرده است. از آن‌جايي که نيک‌نامي و رستگاري، جزء آرزوهاي هر مسلمان به‌شمار مي‌رود، طبيعتاً شناخت فرقه ناجيه از اهميت بسياري برخوردار بوده، و سرنوشت تمام مذاهب اسلامي به آن گره مي‌خورد. در اين رساله تلاش گرديده تا با استفاده از معيارهاي مطرح در علم رجال، قوت و ضعف سندي و دلالت حديث مذکور روشن گردد، و در کنار آن، با استفاده از دلايل و ابزارهاي منطقي ديگر به تبيين حقيقت، علل طرح و انتساب اين روايت به ساحت پيامبر اسلام(، و نهايتاً شناسايي فرقه ناجيه و گروه رستگار پرداخته شود. پس از آن که با رحلت پيامبر گرامي اسلام(، سرنوشت امت اسلامي در همان ابتدا، دستخوش تحولات سريع سياسي، آشوب، درگيري‌هاي قبيله‌اي و انحرافات فکري گرديد، و اين امر منجر به ايجاد حوادث تلخي شد که مسير جامعه اسلامي را تغيير داد، مطرح گرديدن مسايلي همچون حديث افتراق، ابزار مناسبي براي منحرفان بود که مي‌توانست بر اختلافات و انحرافات به‌وجود آمده سرپوش بگذارد، و گروه رستگاري را که ويژگي‌ها و اوصاف روشن آن همواره در سخنان پيامبر اسلام( تبيين گرديده بود، دچار ابهام و ترديد سازد. يکي از ويژگي‌هاي بيان شده، شناخت امام زمان در هر عصر مي‌باشد، و روشن است که شناخت امام مبتني بر معرفي از سوي خدا و توسط پيامبر خواهد بود. همچنين در پرتو شناخت امام و خليفه واقعي پيامبر، شناخت فرقه ناجيه نيز امر چندان مشکلي نيست.