جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫هدف اصلي اين تحقيق، تبيين فلسفه و کارکرد بعثت انبياء از ديدگاه امام علي( است. نياز انسان به دين از آن‌جا ناشي مي‌شود که هدف نهايي انسان، کمال‌يابي و سعادت‌جويي است که نياز به ابزار خاص دارد، و در اين ميان، نقش دين در تمام شئون زندگي با توجه به نقش هدايت‌گري آن تعيين‌کننده است. به‌علاوه، انسان موجودي اجتماعي است، و به همين دليل، نيازمند قانوني است که زندگي اجتماعي او را سامان دهد. روشن است که جز خداوند، هيچ‌کس نمي‌تواند قانون کاملي که تأمين کننده همه مصالح انسان باشد ارايه کند. جوامع انساني در طول تاريخ و به دلايل مختلف گرفتار انواع کج‌روي‌ها، خرافات، بت‌پرستي، شرک و ظلم شده است، که نزديک‌ترين مورد آن به تاريخ ما جامعه عصر جاهلي ملت عرب، قبل از بعثت پيامبر اسلام است که در ابعاد مختلف اعتقادي و اجتماعي در بدترين وضع ممکن قرار داشت. در چنين وضعيتي، ضرورت بعثت رخ مي‌نمايد و حکمت الهي اقتضا مي‌کند که افرادي را براي هدايت بشر ارسال نمايد. فلاسفه نيز در اين زمينه به سه دليل: ضرورت نظم، برهان هدايت، و برهان شناخت، اشاره کرده‌اند. در قرآن نيز به مواردي مانند دعوت به يکتاپرستي، مبارزه با شرک و بت‌پرستي، داوري در اختلافات، و برپايي قسط و عدل در جامعه اشاره شده است. امام علي( فلسفه بعثت را در الزام انسان‌ها به پيمان فطري، يادآوري نعمت‌هاي الهي، کشف گنجينه خرد، اتمام حجت، معرفي نشانه‌هاي قدرت الهي و احياي ارزش‌هاي انساني مي‌داند. براي بعثت کارکردهاي متعددي نيز مطرح شده که گاهي مانند معنابخشي و حمايت از اصول اخلاقي، ونشاط‌بخشي به زندگي دنيايي جنبه فردي دارد؛ و گاهي مانند ايجاد همبستگي و رفع اختلافات و برپايي عدالت اجتماعي، جنبه اجتماعي پيدا مي‌کند. علي( نيز در اين زمينه به هدايت و نجات از گمراهي، عبور دادن جامعه از بحران، احياي هويت ملت‌ها، ايجاد وحدت و الفتف و پرکردن شکاف‌هاي طبقاتي اشاره کرده است.