جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امر به معروف و نهی از منکر در اسلام از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، به طوری که طبق روایات، واجبات دیگر بر پایه آن بنا می‌شوند. با این حال، این فریضۀ مهم عمدتاً از منظر فقهی مورد مطالعه قرار گرفته و آداب و ابعاد اخلاقی این فریضۀ بنیادین، کمتر مورد اهتمام بوده است. بر این اساس، رسالت پژوهش حاضر عبارتست از: واکاوی عملکرد پیامبران (نوح ×، ابراهیم ×، موسی ×، عیسی ×، هود × و صالح ×) در مواجهۀ با معروفات و منکرات و ارائۀ مدلی اخلاقی از فریضه «امر به معروف و نهی از منکر» بر اساس سیرۀ نبوی حضرات در قرآن. در مجموع و به طور گزیده آنچه دربارۀ امر به معروف و نهی از منکر در زندگی این پیامبران بیشتر به چشم می‌خورد برخورد توأم با رأفت و محبت همراه با صبر و شکیبایی است اما این محبت باعث نمی‌شود که ایشان از بیان استدلال‌های منطقی با قاطعیت وصف نشدنی چشم پوشی کنند بلکه همواره بر روی مواضع خود حتی با وجود تهدید و تمسخر پافشاری کرده و در جهت بیدار کردن فطرت‌های خداجو تلاش می‌کردند. در این راه گاه وجدان ها را با تهدید و بیم دادن از عذاب الهی بیدار می‌کردند و گاهی با بیان نعمت‌های الهی و تحریک حس شکرگذاری و قدردانی آنان را به یاد منعم اصلی انداخته و با وعده نعمات الهی و بهشت آنان را به سمت راه درست که همان دین توحیدی است ترغیب می‌نمودند.