جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تمایز یا عدم تمایز روش‌شناختی میان علوم انسانی- اجتماعی و علوم طبیعی یکی از مسائل عمده پیش‌روی محققان در عرصه علوم اجتماعی و انسانی بوده است. فیلسوفی چون دیلتای با اعتقاد به وجود تمایز میان متعلَّقات علوم انسانی با علوم طبیعی، مدعی استقلال علوم انسانی و اجتماعی از علوم طبیعی است. دیلتای، فهم را روش پرداختن به نسبت‌های معنایی در قلمرو علوم انسانی و تبیین را روش بررسی نسبت‌های علّی در قلمرو طبیعت می‌داند. در مقابل، هایدگر و گادامر فهم را امری وجودی می‌دانند و تمامی امور واقع موجود در جهان را معنادار می‌دانند. در این میان، پوزیتویست‌ها‌ از آموزه وحدت میان علوم طبیعی و علوم انسانی دفاع کرده‌اند و به وحدت روش معتقد هستند.کتاب حاضر با عنوان هرمنوتیک طبیعت‌گرایانه نوشته کریسوستوموس مانتساوینوس بر آن است تا با تأکید بر مدعای وحدت روش، با در نظر گرفتن متعلَّقات، فنون و قلمروهای تحقیقاتی متفاوت تمامی علوم، از روش یکسانی برای پرداختن به آنها بهره گیرد.این روش واحد، به روش فرضیه‌ای-قیاسی مشهور است که رویه‌ای روش‌شناختی است که در اصل برای هر موضوعی، خواه معنادار باشد یا نه، کاربرد دارد. حاصل این کتاب، اثبات ادعای مانتساوینوس در اِعمال روش فرضیه‌ای-قیاسی بر علوم انسانی و هم‌چنین امکان بررسی تمام امور معنادار و فاقد معنا با این روش است.

نویسنده کتاب از منظری ‌طبیعت‌گرایانه وارد هرمنوتیک شده و به مسأله درک معنا و تفسیر متون پرداخته است و این ابتکاری بزرگ در این عرصه است. زیرا در فلسفه معاصر، به خصوص در هرمنوتیک فلسفی، همواره برداشت غالب این بوده است که برای ورود به هرمنوتیک و بحث درباره رویداد فهم معنا و تفسیر، لازم است روش‌های علوم طبیعی و تجربی را کنار بگذاریم. پس این کتاب را می توان بدیع و چالش‌برانگیز هم در هرمنوتیک و هم در فلسفه علوم انسانی دانست.

چکیده ندارد.