جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ارسطو به‌عنوان اندیشمندی سیاسی و فلسفه‌ی در کتاب سوم رساله‌ی مشهورش یعنی " سیاست " به تبیین عملی از گستره شهروندی در دو وجه کمی و کیفی ، و مضیق- محدود در انواعی از حکومت‌های خویش می‌پردازد. چنین مفهومی که متوجه کسب فضیلت است به‌منظور نیل به‌سوی غایت که همانا، برای شهروندان در شهر- دولت نوعی از نیک زیستی و فضایل اخلاقی به ارمغان می‌آورد. ازاین‌رو ، مفهوم شهروندی به‌عنوان موقعیت انحصاری و نابرابری طبیعی شده در پولیس ، نقطه‌ی بنیادین این پژوهش است ، چراکه منجر زیستی اخلاقی عقلانی در جامعه سیاسی می‌شود. از همین رو، سوال اصلی تحقیق آن است که ، مختصات " گستره شهروندی " در اندیشه‌ی سیاسی و فلسفه‌ی ارسطو چه می‌باشد؟. و متعاقب آن ، این سوال برفضیه ی استوارمی گردد که، از یک‌سو، دامنه‌ی شهروندی در اندیشه سیاسی ارسطو در دو وجه کمی - کیفی قابل تبیین می‌باشد. یعنی شهروندی تنها مختص مردان آزاد و بالغ در پولیس هست( مبحث کمی) ، و نیز علاوه بر ایده‌ی فرمان‌برداری، فرمانروائی هم باید کند( مبحث کیفی). و از سوی دیگر، مبحث مضیق و محدود شهروندی مطرح می‌باشد که منظور آن است که، شهروندی را می‌توان در رابطه با اشکال گوناگون حکومت ( اعم از درست و نادرست)، مورد خوانش قرار داد. و نیز، فیلسوف واقع‌گرای یونانی (ارسطو) بیان می‌دارد که شهروند محض کسی است که حق اشتغال به وظایف دادرسی و احراز مناصب دولتی را درشهر- دولت دارا باشد. و این مهم ( یعنی شهروندی) ، در اشکال گوناگون حکومت به طریق مختلفی قابل‌طرح و توصیف می‌باشد. بدین ترتیب، در راستای بررسی این رساله، نخست پس از شرح و بحث مقدمات وکلیات تحقیق ، به تعاریف گوناگون شهروندی و واژگان مرتبط با آن در بستر یونان کلاسیک می‌پردازیم. و درنهایت، نگاه این فیلسوف استایگری را نسبت به فرضیه‌ی مذکور در این رساله مورد شرح و ومداقه قرار خواهیم داد.