جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ولایت تکوینی و تشریعیِ، از سرچشمه ربوبی به عالم انسانی افاضه می‎شوند. یکی از نتایج ولایت تکوینی، تصرف آدمی در ماسوی به اذن الهی می‎باشد که از آثار عبودیت و ریاضات شرعیه است. ولایت تشریعی به معنای خاص آن، ویژه خداوند است که با اراده او به پیامبران و پیامبر گرامی اسلام و فرزندان معصوم ایشان اعطا شده است، تا ایشان نیز نسبت به ابلاغ احکام شرعیه و حکومت بر روابط مردم اعمال ولایت نمایند. بر این اساس می‌توان گفت که ولایت تشریعی نیز همانند ولایت تکوینی مبین نوعی تفوق است که منشأ آن همان ولایت تکوینی است. در این مقاله به تبیین این دو نوع ولایت و چگونگی ارتباط آن دو خواهیم پرداخت.

چکیده:مسأله ولایت و امامتِ امام یکی از مهم‌ترین مباحث کلام اسلامیِ شیعه ‌و از اعتقادات مذهبِ شیعه می‌باشد، که بعد از رحلت پیامبرگرامی‌ِ اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) دچار اختلاف و انحراف شد، در این پایان ‌نامه به بررسیِ جایگاه و شأن مقام ولایتِ امامِ معصوم از دیدگا‌هِ حضرت امام رضا (علیه‌السلام) خواهیم پرداخت. مقام ولایتِ امام از منظر امام هشتم (علیه‌السلام) مقامی‌خدادای است، و آن مقام جانشینیِ پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) است که امامِ معصوم بر اثر طاعت و بندگیِ خداوند تعالی، دارای مقام ولایت تکوینی و مقام ولایتِ تشریعی می‌شود. اگر چه وصول به مقام ولایت، مستلزم تلاشهای مستمرِ انسانِ صاحبِ ولایت است، لکن دست یابی به این مقام، به اذن پروردگار تعالی است و به فرموده امام رضا (علیه‌السلام) گزینش و تعیین امامِ معصوم از توان بشر بیرون است.