جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع تأثیر ادیان بر یکدیگر از دیرباز -پس از سده نوزدهم- توجه دین پژوهان را به خود جلب کرده است. از آنجا که ادیان در بستر تاریخ پدید آمده‌اند، پژوهشگران با توجه به اسناد و مدارک تاریخی و باستان شناختی به جستجو در این زمینه می‌پردازند و هر بار که سند و یا کتیبه‌ای جدید کشف می‌شود، باب تازه‌ای به روی ایشان گشوده می‌شود. دین یهود که قدیمی ترین دین توحیدی ابراهیمی است همواره در برابر این نظر قرار دارد که باور یکتاپرستانه خود را چگونه به دست آورده است. از این رو، محققان به کندوکاو در این زمینه پرداختند تا بتوانند ریشه و سرچشمه‌ای برای این باور در میان یهودیان بیابند. از سویی، بنی اسرائیل مانند پیروان برخی ادیان-به عنوان نمونه: زرتشتی- که همواره یا بیشتر عمر خود را در سرزمینی خاص ساکن بوده‌اند، نبوده و از همان ابتدای شکل گیری و ظهور پیامبرشان، موسی، از سرزمینی به سرزمین دیگر آواره بودند. آنان پس از سال‌ها زندگی در مصر ناگزیر به همراه موسی از آن سرزمین خارج می‌شوند و سپس در کنعان اقامت می‌گزینند. بعد از حمله نبوکدنصر بابلی، به اسارت به بابل می‌روند و در آنجا با سرزمین ایران همسایه می‌شوند. در آن سال‌های لبریز از سختی و دشواری با آیین‌ها و اساطیر بین النهرین از نزدیک مواجه بودند و با توجه به سختگیری‌های دینی که بر آن‌ها تحمیل می‌شد، قادر نبودند آزادانه اعمال و آیین‌های خود را به جا آورند. در نهایت، کوروش هخامنشی آنان را از اسارت می‌رهاند و به همه اقوام آزادی دینی می‌بخشد. در اینجا عده‌ای در بابل مانده و برخی دیگر راهی کنعان می‌شوند. هر چند که در تاریخ، ذکر شده گروهی از ایشان به ایران مهاجرت کردند و به دربار هخامنشی راه یافتند. یهودیان پس از این آزادی، به جمع آوری و بازنگری در متون مقدس خود مشغول می‌شوند و در اینجاست که احتمال نفوذ و تأثیر آرای ادیان ملل دیگر، محل جستجو و تحقیق می‌گردد.