جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فلاسف? اسلامی معتقد به سریان ضرورت علّی ـ معلولی در هم? ارکان جهان هستی بوده و جهان را به صورت سلسله‌ای منظم و پی در پی از علل و معالیل تصویر می‌کنند. به اعتقاد ایشان هم? پدیده‌های ممکن الوجود در جهان هستی معلول ضروری علّت‌های خویشند. این قاعده در مورد افعال اختیاری نیز صادق است و همین مطلب شبه? اعتقاد به جبر علّی ـ معلولی در میان فلاسفه را به وجود می‌آورد. فلاسفه با رد اتهام جبر به توضیح نحو? مختار بودن انسان‌ها پرداخته و ملاک‌های مختلفی را برای آن بیان می‌کنند که یکی از قدیمی‌ترین و مشهورترین آن‌ها «مسبوقیت فعل به اراده» است. این ملاک خود با تقریرهای مختلفی بیان شده است.اولین آنها آن است که گفته میشود: «مختار آن کسی است که فعلش در پی اراده از او سر میزند، نه آنکه اراده اش نیز در پی اراده باشد.» دومین ملاک در تعریف قدرت است که گفته شده است: « فاعل به گونه ای باشد که اگر بخواهد فعل را انجام دهد و اگر نخواهد فعل را انجام ندهد.» سومین بیان نیز اشاره به این است که: «واجب کردنی که به واسطه ی اختیار باشد، منافاتی با نختار بودن فاعل ندارد.» متکلمین اصولی مکتب میرزای نائینی چنین ملاکی را مصحّح فعل اختیاری ندانسته و اشکالاتی را بر آن وارد می‌دانند. به اعتقاد ایشان تا زمانی که علیت فلسفی در افعال اختیاری پذیرفته شده باشد‍ راهی برای پاسخ به شبهه جبر باقی نخواهد ماند. ایشان بر آنند که اگر اراده جبری دانسته شود، هیچ نقطه‌ای که در آن فاعل، فارغ از ضرورت علی ـ معلولی توان انتخاب هر یک از طرفین فعل و ترک را داشته باشد‍ یافت نمی‌شود.به اعتقاد ایشان ملاک‌های فلسفی خروج از محل نزاع بوده و تعاریف ارائه شده نیز اصطلاحی است و لذا شبهه جبر همچنان به قوت خود باقی خواهد ماند.