جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

< p>نفوذ بیگانگان و دشمنان در سرزمین و فکر مسلمانان، سابقهای به وسعت تاریخ اسلام دارد. دشمنان جبهه‌ی حق به دلیل احساس استعلاء و خودبزرگ‌بینی، هم‌ترازی قدرت‌های دیگر را برای خود ناپسند دانسته و کوشیده‌اند با اتخاذ راهبردهای مناسب جنگ سخت یا نرم، در مسیر حرکت آنان انحراف ایجاد نمایند گفتمان نهضت حق را ساقط کنند. بر این اساس، آنچه می‌تواند راهگشای فهم بسیاری از جریانات سیاسی تاریخ اسلام و کشف تاکتیک‌های جبهه‌ی دشمن برای نفوذ در جامعه اسلامی ‌باشد، شناسایی گفتمان‌های غالب و مغلوب جبهه‌های حق و باطل است. در میان روش‌های پژوهش و تحقیق در گزارش‌ها، روش «تحلیل گفتمان پدام» در فهم نظام‌مند از تاریخ بسیار مؤثر است چراکه با اتکاء به دو سطح عمده‌ی تحلیل متن و فرامتن، به توصیف، دریافت و تفسیر رویدادهای اجتماعی و سیاسی می‌پردازد. نگارندگان در این تحقیق کوشیده‌اند تا بر اساس این روش، اندیشه و سیاست جریان‌های متخاصم حاکم بر عصر امام علی(ع) را از لابه‌لای گزارش‌های تاریخی معتبر، بازسازی و با طراحی الگویی از نفوذ این جریانات، رفتارشناسی دشمنان آن حضرت(ع) را ترسیم نمایند. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، استراتژی عمده‌ی دشمنان برای نفوذ در جامعه اسلامی؛ موج‌آفرینی، هجمه وسیع تبلیغاتی، هیاهوی سیاسی، فریب افکار عمومی، تقدّس آفرینی کاذب و سوءاستفاده از جهل مردم بوده است.

صاحبان منابع مهم رجالی و دیگر علمای بزرگ رجال در مواضع متعددی در جرح و تعدیلِ برخی از رجال حدیث، اتفاق نظر ندارند، بلکه اختلاف‌هایی جدی دارند. برای حل این اختلاف‌ها لازم است که ملاک‌هایی برای ترجیح اقوال رجالیون در مواضع اختلاف آن‌ها در جرح و تعدیل یافت. بحث از این ملاک‌ها و تحلیل آن‌ها، هدف اصلی مقالۀ حاضر است. برخی ازملاک‌های بزرگان رجال در این زمینه عبارت‌اند از: رجوع به شخصیت رجالی، کیفیت قول جارح و معدِّل، نحوۀ دسترسی جارح و معدِّل به احوال راوی، تقدیم قول جارح، جمع بین قول جارح و معدِّل(قول به تفصیل)، تقدیم قول معدِّل. نگارندگان در مقالۀ حاضر می‌کوشند تا با بررسی سابقه و مبانی این ملاک‌ها و نیز بررسی مواردی از آن‌ها، دربارۀ چند تن از رجال حدیث مورد اختلاف، نشان دهند که مبنای اصلی وضع ملاک‌های مذکور «زیادتی علم» است و بر این مبنا نمی‌توان یکی از این ملاک‌ها را در همۀ موارد اختلاف در جرح و تعدیل روات جاری دانست؛ حتی در برخی موارد، مبنای «زیادت در علم و بیشتر بودن اطلاع» باعث می‌شود که این قاعده‌ها در جهت عکس اعمال شود.

العنوان: أسالیب نقد الروایه فی مولفات العلامه السید مرتضى العسکری رحمه اللهالأستاذ المشرف: آیه الله محمد علی جاودانالأستاذ المساعد: الدکتور عباس مصلائی بورالباحث: میثم مطیعیالفرع الدراسی: الشریعه، والدراسات الإسلامیه‌؛ اختصاص علوم القرآن و الحدیثالخلاصه:یعتبر العلامه العسکری من زمره الباحثین ذوی الاهتمام البالغ بعلم نقد الروایه فی‌ العلوم الدینیه، فقد قام بنقد الروایه بشکل موسع فی الکثیر من مولفاته، وبخاصه النقد النصی. وقد تمت دراسه أسالیب العلامه فی النقد الإسنادی والنقد النصی، بالإضافه إلى إحصاء إبداعاته وموشراته فی مجال الروایات.وقد قام العلامه بتعریف الرواه الکاذبین الذین اختلقوا أصحاب وهمیین لرسول الله (ص) وذلک فی مجال نقد مصادر الروایه. وهو یعتنی أیضاً بصنوف الرواه و تاریخ حیاه الأشخاص ومماتهم فی أعماله بشکل منهجی ومنتظم. أضف إلى أنه دقّق فی بواعث اختلاق الروایه وتحریفها وکتمانها و دور العوامل الخارجیه فیه، بالإضافه إلى عرضه الروایات علی النصوص الدینیه وخاصه السنّه، وذلک فی مجال نقد نص الروایه. وقد استثمر العلامه، کسائر الباحثین، معاییر أخرى فی مجال النقد کالعرض على التاریخ والعقل.المفردات الرئیسه: نقد الروایه، معاییر النقد، النقد الإسنادی، النقد النصی، العلامه العسکری