جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هرمنوتیک، بحث درباره مبانی نظری تفسیر و فقه است. این مبحث نخست جوانه ای بود بر تنه درخت کهنسال الهیات و معارف دینی مسیحیت و به مجموعه هایی اطلاق می شد که روش وقواعد تفسیر را به مفسیر کتاب مقدس می آموخت اما طولی نکشید که این مبحث از دامن الهیات به عالم فلسفه منتقل شد. و در دهه های آخر قرن بیستم به وجه غالب تفکر فلسفی معاصر تبدیل گشت. دست آوردهای هرمنو.تیک که از آبشخور فلسفه سیراتب می شود. برای تمام دانشهایی که به گونه ای در کار فهم متن هستند از جمله تفسیر و فقه اسلامی چالشها و پرسشهایی در میان نهاده است. در این پژوهش کوشش شده تا مقایسه ای میان هرمنوتیک و دانش تفسیر در نظر مفسران وعالمان علوم قرآنی انجام پذیرد. بدین سبب این نوشته دارای سه بخش است، در بخش نخست،ابتدا کلیادت هرمنوتیک مثل تعریف، قلمرو و هدف هرمنوتیک. مورد بررسی قرار گرفته، آنگاه به گونه ای گذرا پیدایش و تحول هرمنوتیک بررسی شده است. در بخش دو م، پس از ارائه کلیات تفسیر، روشهای تفسیری بررسی شده آنگاه قواعد تفسیر در نظر مفسران و عالمان علوم قرآنی به بحث گذاشته شده است. در فصل سو م نخست مقایسه ای صورت گرفته میان کلیات علم هرمنوتیک و علم تفسیر در این قسمت، تعریف، هدف، قلمرو و روش این دو دانش به مقایسه گذاشته شده و سپس مهنترین دستاوردهای هرمنوتیک با سنت تفسیری در نظر مفسران و عالمان علوم قرآنی مقایسه و به پرسش ها و چالشهایی که برای تفسیر در میان می نهد پاسخ داده شده است.