جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پژوهش برآن است تا با مراجعه به آیات نورانی قرآن کریم و دیگر منابع دینی ، شیوه ارائه اعتقادات در قرآن را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد ، که در فصل چهارم یعنی تجزیه و تحلیل داده ها که فصل اصلی تحقیق به شمار می رود بدان پرداخته شده است . قرآن کریم ، بزرگ ابزار دینی الهی است و اکمل و اتم برنامه های سعادت بخش است و همواره در تعلیم و تربیت (اولین گام در سعادت و کمال بشر) و هدایت انسانها ، روشهایی را ارائه می دهد که از نقطه نظر روانی ، پیشرفته ترین روشها و شیوه های علمی است . و در تعلیم و تربیت اولین حرکت اصلاح اصول فکری است . اصلاح اصول فکری بر پایه اعتقادات درست است لذا به طور کلی هدایت بشر بر اساس اعتقادات درست اوست و برای رسیدن به این هدف باید متوسل به بزرگ ابزار دین ، قرآن کریم شد که شیوه هایی را برای اصول اعتقادی که اساس اعتقادات است را ارائه می دهد . که در تحقیق به 17 شیوه ، در حد توان اشاره شده است که سه شیوه از آن را قرآن کریم به طور مستقیم در آیه 125 سوره نحل ، پیامبر اکرم (ص) را بدان امر نموده ، (شیوه حکمت واستدلال ، موعظه و جدل) 14 روش دیگر که با مطالعه آیات قرآن مجید ، استخراج گشته است ، ضمن اینکه جدای از سه روش مزبور نمی باشد اما می توانند مصادیقی خاص از آنها باشند ، که این 14 روش شامل روشهای تبلیغ عملی ، روش فطری ، دعوت به مشترکات ، روش تمثیل ، روش نفی و اثبات ، روش هنری قصه گویی ، روش تکرار ، تشویق و تنبیه ، مقایسه ، الگویی ، روش استفهام ، همراهی و شیوه یادآوری می گردد .

این پروژه تحقیقاتی با عنوان «بررسی تحلیلی صفات ذات خداوند در قرآن کریم» در پی آن است که به بررسی و تحلیل این صفات با توجه به آیات نورانی قرآن کریم بپردازد. با توجه به ماهیت، اهداف و امکانات موجود، روش توصیفی-تحلیلی برای این پروژه انتخاب شده است. پروژه حاضر برای رسیدن به هدف کلی خود، اهداف دیگری از جمله آشنایی با مفهوم اسم و صفت، بررسی تقسیم بندی صفات ذاتیه و فعلیه و شمار آنها، همچنین بررسی آیات مربوط به صفات ذات از دیدگاه مفسران، را به عنوان اهداف جزیی، مورد بررسی قرار داده است. این پروژه در پنج فصل تدوین شده که فصل چهارم آن با عنوان تجزیه و تحلیل داده ها دربردارنده مطالب اصلی پروژه بوده وشامل سه بخش می باشد: در بخش اول پس از گردآوری و بررسی اطلاعات این نتایج به دست آمد: «اسم» مشتق از سمّو به معنی ارتفاع و بلندی و از ریشه وسم به معنی علامت گذاری است و صفت از ریشه وصف نیز به معنی بیان، ذکر و ویژگی چیزی استعمال شده، که در مورد خداوند، هر دو دارای اتحاد مصداقی و بوده ، زیرا بحث اسماء از اوصاف خداوند نشأت گرفته است؛ نیز این اسماء و صفات نشانه و علامت هایی برای آن ذات مقدس هستند که به شناخت انسان از خالق خویش، کمک می کند. در بخش دوم به تقسیم بندی معروف صفات به ذاتیه و فعلیه و ویژگی ها و شمار آنها پرداخته شده که براساس آن صفات فعل اوصاف کمالی هستند که از نوعی نسبت و اضافه بین خدا و مخلوقات حکایت می کند و از فعل او انتزاع می شود؛ اما صفات ذات مفاهیم کمالی هستند که از ذات خداوند انتزاع شده و چیزی جدا از ذات نیستند که خداوند به تنهایی و با صرف نظر از مخلوقات همواره دارای این صفات بوده و همواره به آنها متصف است. در بخش سوم نیز پس از بررسی دیدگاهها درباره تعداد صفات ذات، به بررسی این اوصاف از دیدگاه مفسرانی همچون علامه طباطبایی پرداخته شده است؛ که براساس این دیدگاه، علم، حیات و قدرت صفات ذاتی خدا بوده؛ هر چند که علم در سه مرتبه ذاتی وفعلی و علم به حوادث در قرآن کریم مطرح شده و صفات کلام و اراده و ... با توجه به شواهد و قراین موجود، جزء صفات فعلی محسوب می شوند.