جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

گزینش و انتخاب برتر از اموری است که هم مورد توجه آفریننده نظام خلقت است و هم انسان که وجودی مختار آفریده شده، همواره در حال گزینش است. آنچه از تاریخ به ماه رسیده است، گواه بر این مطلب است که در میان انسان ها، خداوند بعضی را به وحی خویش مخصوص گردانیده و یا آن ها را برای این مهم برگزیده و بر سایر مردم برتری و ترجیح داده است. آیا در قرآن در این مورد سخنی به میان آمده است؟ خداوند چه افرادی را برگزیده است و چرا؟ آیا آن ها با مردم عادی تفاوت هایی داشته اند؟ به تعبیری دیگر، آیا گزینش خداوند قانونمند؛ یعنی بر اساس ملاک هایی صورت پذیرفته است؟ با مراجعه به قرآن کریم، و مبین آیات شریفه، یعنی روایات معصومین (ع) و منابع مربوط؛ چنین به نظر می رسد: خواست و ارده الهی اساس و پایه اصلی گزینش است. اما خواست او قانونمند است. علم نامحدود خدای تعالی به بندگان خویش و شناخت افرادی خاص از میان مردم، که با دیگران از لحاظ قابلیت و استعداد پذیرش هدایت الهی تفاوت دارند، موجب گزینش این افراد گردیده است. وجود اوصاف ویژه در این افراد، آن ها را لایق و شایسته این انتخاب نموده است. مهم ترین صفت و خصوصیات این افراد تسلیم محض آن ها در برابر خدای تعالی بوده است. همین خلوص و پاک بودن آن ها از هرچه غیر خداست آن ها را به مقام اصطفاء نزد خداوند سوق داده است. ملاک های دیگری که موجب گزینش آن ها بوده، از: اخلاص، قنوت، عبودیت، ایمان، شکر و حنفیت در همین ردیف و نزدیک به همین معنا و یا منطبق بر آن قرار می گیرند. مبانی دیگر چون شعاع هایی از نور از ملاک های قبلی سرچشمه می گیرند. در قرآن کریم، نام برگزیدگان گاه به روشنی و گاه در لفافه و غیر آشکار آمده است. مصداق بارز دسته دوم، آل محمد (ع) می باشند، که جامع صفات نیک و لایق اصطفاء از سوی خدای تعالی بوده اند.