جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ایمان نخستین رکن کمال انسانی است. بدون آن هیچ عملی از انسان مورد قبول واقع نمی شود. ایمان قرار گرفتن عقیده در قلب است و به معنای باوری است که توأم با اقرار و عمل به مقتضای آن عقیده می باشد. و با اسلام هم تفاوتی دارد. برخلاف ایمان، اسلام امری ظاهری است به این معنا که هر کس شهادتین را بر زبان جاری کند، عنوان مسلمان بر او صدق می کند. ایمان از عمل جدا نیست، در آموزه های قرآن، ایمان و التزام به عمل را اساس پیشگیری از خسران معرفی می کند. و دو قسم است ایمان آگاهانه و نا آگاهانه، و نیز دارای درجاتی است که نباید در آن شک و تردید نمود. ایمان متعلق های مختلفی دارد که عبارت است از : ایمان داشتن به خدا، روز قیامت، فرشتگان، قرآن و پیامبران. برای ایمان آثار و فوایدی را بیان کرده اند؛ از آثار ایمان می توان به ایجاد آرامش خاطر در فرد، تعدیل غرایز، رسیدن به اهداف الهی، ایجاد خوش بینی، خشوع و اخلاص اشاره کرد. ایمان دارای آثار اجتماعی نیز می باشد؛ از جمله سبب می شود فضایل اخلاقی در جامعه پرورش پیدا کند، موجب اتحاد و همدلی می شود و ضامن اجرای قوانین و مقررات در جامعه است. فردی که ایمان دارد دارای اوصافی است که به سه دسته تقسیم می شود: دسته اول، اوصاف فردی است که از جمله این اوصاف می توان به تقوی و خویشتن داری، اعتدال و میانه روی، صبر در همه امور و ... اشاره کرد. دسته دوم، اوصاف معنوی می باشد که عبارت است از: خوف و رجا، شکر و سپاس و ... و دسته سوم اوصاف اجتماعی است مانند: عفو گذشت، تواضع، خوش رفتاری و .. در این رساله ابتدا مختصات ایمان بیان شده که، ماهیت ایمان و مراتب آن را تبیین می کند. سپس آثار فردی و اجتماعی ایمان بیان می گردد؛ و در پایان از صفات فردی و معنوی و اجتماعی مومنین سخن به میان می آید. واژگان کلیدی این رساله شامل: ایمان، دین و یقین می باشد. امتیاز این تحقیق از دیگر نوشته های موجود، در چینش نو و جمع آوری کاملتر مطالب در مورد صفات مومنان است.