جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مطالب اصلی این پژوهش درباره خشونت در چهار فصل آمده است. در فصل اول به بررسی معنای خشونت و مراتب آن و در فصل دوم به بررسی معادل های خشونت نظیر جبر، شدت، قاطعیت، مجازات، عذاب و ترور پرداخته شده است. در فصل سوم با عنوان زمینه های بروز خشونت از دعوت، تربیت، منع، تعدّی، فتنه گری، اباحی گری، پیمان شکنی و جز آنها سخن رفته است. در فصل چهارم با عنوان کاربردهای خشونت از جهاد، حکومت، قضاوت، اجرای عدالت، جدل، تجارت و غیر آنها بحث شده است

تقوا در لغت یعنی پرهیز از گناه و اطاعت امر خداوند، و در اصطلاح به این معنی است که بنده فرمان شرع را سپر خویش سازد تا تیر نهی به او نرسد. از مجموع آیات قرآنی چنین برداشت می شود که تقوا همان احساس مسؤولیت و تعهدی است که به ئنبال رسوخ ایمان در قلب، بر وجود انسان حاکم می شود و او را از فجور گناه باز می دارد و به نیکی و پاکی دعوت می کند. کاوش درباره ی این واژه که از رایج ترین کلمات مذهبی است و در قرآن و نهج البلاغه در زمینه ی گسترده از آن بحث به میان آمده است، می تواند برای هر پژوهشگر علاقه مند به تحقیقات قرآنی نکات بسیار ارزنده و سازنده ای را در بر داشته باشد. واژه تقوا در قرآن مجید هفده بار و مشتقات آن 250 بار تکرار شده، خداوند سبحان در 49 موضع متقیّن را ستوده است و در 89 مورد از پاداش ها و اثرات نیکوی آن یاد نموده است. و همچنین این کلمه در نهج البلاغه امیرمومنان علی-علیه السلام- نیز 45 مرتبه و مشتقات آن صد مرتبه به کار رفته است. این واژه مانند ایمان دارای درجاتی است که بر اساس فرمایش امام صادق(ع) می توان آن را به سه مرتبه ی تقوای عام، تقوای خاص و تقوای خاص الخاص تقسیم نمود. فرد برای این که بتواند به درجه ای از تقوا برسد در ابتدا باید موانع آن را از خود دور کند. جهل، غیبت، محبت دنیا، وعده ی دروغ، افشا سرّ و ... از جمله موانع تقوا نامیده می شوند. در مرحله ی بعد باید راهکارهای رسیدن به تقوا ( راه اسلام، آیات قرآن، پرستش پروردگار، انذار، روزه، قصاص، اجتناب از پرخوری و محاسبه نفس را بیابد و آن ها را به طرز صحیحی به کار گرفته تا در مسیر تقوا و پرهیزکاری قرار گیرد. وقتی که فرد به درجه ی تقوا و پرهیزکاری رسید، در نتیجه ی تقوای او آثاری نمایان می شود که این آثار به دو جنبه ی فردی و اجتماعی تقسیم می شود. عمل فرد متقی مورد قبول پروردگار واقع می شود، او همیشه در پی اعمال نیک است و در انجام آنها نیت خالصانه دارد به همین خاطر مشمول رحمت الهی واقع می گردد. امور دنیا و آخرتش هموار می شود به طوری که مشکلات دنیوی او حل شده و در آخرت هم نامه ی شخص پرهیزگار به هر چه که خداوند به او عطا فرموده قانع است و در هر لحظه شکرگزار او بوده و به او توکل می کند. فردی که راه رسیدن به تقوای الهی را در پیش گرفته در اجتماع هم قرب و منزلتی افزون می یابد و مورد توجه و مهر دیگران واقع می شود و بعد از مرگش از او به نیکی یاد می کنند. همین تقوا است که موجب اتحاد و همبستگی افراد جامعه می شود و قلب های آن ها را به هم پیوند می دهد.

از اساسی ترین و ضروری ترین نیاز انسان برخورداری از امنیت در زندگی است که حوزه های مختلف امنیت در قرآن شامل امنیت فردی، اجتماعی، روحی و روانی، اقتصادی و ... می شود که هر یک در خور خود اهمیت خاص و ویژه ای دارد. آرامش و امنیت اخروی بسیار با اهمیت تر از امنیت دنیوی است، چون امنیت اخروی جاودان و همیشگی است، چون امنیت در بهشت هم که سراسر امن و آسایش است انسان ترس و نگرانی از فقر، بیماری و مرگ و مشکلات و گرفتاری ها در او راه ندارد.اما امنیت دنیوی محدود به عیش و نوش هایی در همین دنیاست و فانی و زودگذر و از بین رفتنی است. در روز قیامت هم اگر بنده در دنیا از عذاب الهی ترس داشت در قیامت از خوف و ترس و عذاب جهنم ایمن است پس کسی که در دنیا از خداوند می ترسد در قیامت هیچ نگرانی ندارد و در امنیت خواهد بود. پس به منظور حاکم کردن روح امنیت و آرامش بر فرد و جامعه باید سعی شود که انسان از شر خود در امان بماند تا دیگران از او در امان باشند. در این صورت بسیاری از خلاف ها و بزه های اجتماعی روی نمی دهد. باید با استفاده از عوامل امنیت از جمله ( تقویت ایمان، دعا، صبر، مقایسه، رضایت، تظاهر به رضایت، توبه، زهد و قناعت، تنوع در زندگی، تدبیر در زندگی، پای بندی به اصول اخلاقی، کارخوب، نماز، حجاب)با همه ی این عوامل امنیت را فراهم کرد با استفاده از ( راهکارهای معرفتی، رفتاری، عاطفی، اجتماعی)با همه ی این راهکارها بهداشت روانی خود را تأمین کرد. واژه های کلیدی: امنیت، عدالت، امنیت فردی، امنیت اجتماعی، سیاست، حکومت.