جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسأله ی حضرت بقیة اللَّه الاعظم، مهدی موعود (عج)، یكی از بارزترین و بدیهی ترین مسایل اسلامی و مورد تأیید و اعتقاد همه ی مسلمانان به ویژه شیعیان است، زیرا صدها آیات قرآنی و روایات نبوی این مسأله ی با اهمیت را به طور گسترده و مبسوط عنوان و مطرح ساخته اند و جزئیات آن را با بیاناتی دقیق و روشن، ذكر كرده اند، به طوری كه ابهامی برای كسی باقی نگذاشته اند. تمامی فِرَق اسلامی - تقریباً - این آیات و روایات و مفاد آن ها را به نحوی دركتب حدیثی و كلامی و تفسیری و احیاناً رجالی و تاریخی خود متعرض شده اند و درباره ی آن به شكل های مختلف سخن گفته اند، تا جایی كه می توان ادعا كرد كه كم تر دانشمند و عالمی، بلكه مسلمانی یافت می شود كه به این موضوع مهم و خطیر نپرداخته، یا این كه این مطلب به گوش او نرسیده باشد. شاهد روشن و قوی این مدعا، صدها كتابی است كه در طول تاریخ، با استفاده از این نام شریف و مقدس به وجود آمده است. امّا این مسأله ی مقدس و بدیهی - بسان هر مسأله ی دیگر دینی و اسلامی حتی مانند الوهیّت و ربوبیّت و نبوت و رسالت - گه گاهی مورد سوء استفاده ی افراد یا گروه هایی البته با انگیزه های شخصی یا سیاسی، قرار گرفته و می گیرد و اهداف و اغراض خاصی از این عمل دنبال شده و می شود. مگر نه این كه جهان همیشه شاهد این مطلب است كه افرادی گستاخانه مدعی الوهیت یا ربوبیت شده و كوس خدایی زده اند و یا مدّعی نبوت و رسالت شده و دعوی پیغمبری نموده اند؟!! بدیهی است كه این سوءاستفاده ها و این ادعاهای مفتضح و رسوا، هرگز به اصل و اصالت این حقایق ضربه نمی زند و كسی نمی تواند با این بهانه كه گه گاهی این نوع مطالب واقعی و ریشه دار در فطرت و عقل و مؤیَّد به صدها بلكه هزاران دلیل، مورد سوء استفاده قرار گرفته یا می گیرد، آن ها را زیر سئوال ببرد و یا این كه به نحوی در صحت اصل آن ها، تشكیك كند. از آن جا كه مسأله ی حضرت بقیة اللَّه الاعظم، مهدی موعود (عج)، كه در آیات و روایات فراوانی خصوصیات آن مطرح شده است، نزد مسلمانان، مسأله ای مقدس و ظهور حضرتش همواره آرزوی آنان بوده است، از این قاعده مستثنا نبوده و نیست. این مسأله ی مهم از همان زمان ائمه ی اطهارعلیهم السلام و حتی با وجود خود امامان - كه جزو مبّشران و نویددهندگان به آن بوده اند - به نحوی مورد سوء برداشت قرار گرفت و با برخورد ائمه علیهم السلام، مواجه شد. این روند خطرناك و انحرافی در عصر غیبت صغری مخصوصاً پس از آن، به شكل هایی مانند ادعای دروغین (سفارت و نیابت خاصه) حضرت مهدی (عج) تجلی می نمود، كه مورد تكذیب حضرت (عج) و هشدار آن وجود مقدس قرار می گرفت و مؤمنان تنها به سفرا و نواب واقعی توجه داده می شدند. البته این حركت در زمان های بعد، نه تنها در جوامع شیعی بلكه در جوامع سنی نیز ادامه پیدا كرد و از اعتقاد و علاقه ی مسلمانان به این مطلب مقدّس و حساس و سرنوشت ساز، بی محابا و ناجوانمردانه بهره برداری می شد! با این حال، خوشبختانه با هشدارهای قوی و به موقع عالمان دین و صدور ده ها روایت كه شمایل و نشانه های آن حضرت، شرایط ظهور و نحوه كار آن ذخیره ی الهی را بیان می كرد، ماهیت پلید آن حركت های شوم و مغرضانه آشكار می شد و صاحبان آن مفتضح و رسوا می گشتند. این ماجرا سردرازی دارد كه از حوصله ی این مقاله ی مختصر بیرون است. لذا ما در این جا تنها به بخشی از آن چه در دو قرن اخیر واقع شد و مسلمانان بخصوص شیعیان هنوز از تبعات و پیامدهای ناگوار آن رنج می برند، می پردازیم تا شاید گامی، در جهت تنویر اذهان باشد. آن چه فعلاً در این مقاله مطرح است، بررسی كوتاهی است درباره ی فرقه ای كه متأسفانه، زمینه ساز پیدایش فرقه ی ضاله ی بابیت و سپس بهائیت شد. لازم به تذكر است كه این مقاله یك مرور اجمالی بیش نیست، و تفصیل كلام به شماره های بعد موكول می شود.

بررسی نحوه کتابت و جمع آوری قرآن کریم از هنگام نزول وحی تا زمان تدوین به صورت یک کتاب است. نویسنده، ابتدا مراحل مختلف جمع و تدوین قرآن کریم را شرح داده که عبارت است از: جمع آوری و حفظ قرآن در سینه ها، جمع آوری و نگارش قرآن در صحیفه ها، جمع آوری و تدوین و تألیف قرآن، و توحید و یکسان سازی مصاحف. پس از آن، کیفیت پیدایش، تحوّل و نفوذ خط و نگارش عربی در جزیرة العرب قبل از ظهور اسلام را بررسی نموده و مقدار آشنایی مردم مکه و مدینه با خط و نگارش عربی همزمان با ظهور اسلام، ویژگی های این خط و نگارش و تشویق اسلام به یادگیری آن را مورد بحث قرار داده است. نگارنده در پایان، به معرفی علامت های ضبط قرآن کریم، یعنی نقطه گذاری قرآن و نیز شکل گذاری قرآن بر اساس قرآن های با رسم الخط عربی، فارسی، ترکی و اردو پرداخته است.

ماهیت و حقیقت توکل چیست؟ با مراجعه به متون دینی و سخنان بزرگان، معلوم می شود که منظور از توکل این نیست که انسان دست از هر گونه جست وجو و تلاش بردارد؛ زیرا انسان مؤمن و آشنا به آموزه های اسلامی می داند که باید غیر از اعتماد به خداوند، اسباب لازم جهت انجام فعل را نیز فراهم کند؛ چرا که خداوند همة کارها را از مسیر طبیعی و علل و اسباب خارجی انجام می دهد. توکل، آثار تربیتی فراوانی به دنبال دارد که در این جا بخشی از آن آثار به طور اختصار بیان شده است: 1. محبت و دوستی خداوند در دنیا و آخرت؛ 2. نزدیکی به بارگاه الهی؛ 3. رفع نگرانی ها در زندگی؛ 4. مسلط نبودن شیطان بر اهل توکل؛ 5. نترسیدن از غیر خداوند؛ 6. تکامل اجتماع؛ 7. استقامت جامعه؛ 8. آرامش و سکون اجتماع؛ 9. حلّ مشکلات اهل توکل از طرف خداوند.