جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سر اینکه قرآن سیر ه انبیاء را مطرح می کند، آن است که آنان اگرچه از نظر مکان و زمان جدا هستند، ولی در حقیقت به هم متصل و پیوسته اند. بررسی سیره انبیاء این نقش را دارد که جامعه انسانی را به گذشته و آینده مستمر متصل می کند. خداوند آنچه را که در جهان هستی حق و ثابت و پابرجا می داند، همانا ذات خود و وحی و رسالت است. اینچنین نیست که در جهان تکوین گاهی حق حکومت کند وگاهی باطل، گاهی انبیاء زمام حکومت را بدست گیرند و گاهی طاغیان و ظالمان، بلکه نظام هستی همیشه بر روال حق می گردد باطلها مانند علفهای هرزی هستند که محکوم به ریشه کن شدن می باشند. حکمت الهی اقتضاء می کند که خداوند شناخت لازم را در اختیار همه انسانهای قرون و اعصار بگذارد، لذا خداوند باید انبیایی را مبعوث گرداند تا راه رشد و کمال را به انسانها نشان دهند. همه انبیاء دارای هداف مشتر ک بودند و مهمترین اهداف انبیاء، دعوت به توحید و معاد، تعلیم کتاب و حکمت، برقراری عدل و قسط، تقوا و تزکیه و نجات از جهل و نادانی، بت پرستی، خرافات و تبعیضات و استبداد بوده است. انبیاء دارای ویژگیهای صداقت در گفتار و عمل، خلوص نیت و تبلیغ رایگاه، حسن و خلق و برخورد صحیح، امانتداری، عدم ترس از غیر خدا، قاطعیت و سازش ناپذیری و پیروزی در آزمایشهای سخت و تبشیر و انذر بوده اند. انبیاء همچون دارای صفات صبوری و توکل و قضاوت و داوری و استضعاف و نیز مبدأ علوم و دانشها بوده اند. پیامی را که انبیاء از جانب مبداء وحی می آوردند، عده ای در مقابل آنها موضعگیری می گردند و به مخالفت بر می خاستند که علل و انگیزه مخالفت آنها جهل و غفلت و تحجر و تعصب و ثروت اندوزی و خود بزرگ بینی و پست بینی دیگران بوده است. اقشار مردم که در مقابل انبیاء به مخالفت و مبارزه بر می خاستند، طاغوتها و اشراف و مترفین و عالمان فاسد و متسضعفان بودند. شیوه های برخورد مخالفان با انبیاء به صورت تهدید به شکنجه و تبعید و قتل و استهزاء و تهمت های سحر و ساحری، نادانی و دروغگویی، جنون، نحوست، و فساد در زمین، ایرادها و بهانه جوییها بوده است. تجربه های حال و آینده باید متصل به تجارت گذشته باشد. ما نباید از این تاریخ زنده جدا شویم. بلکه باید از اصول و مبانی آن استفاده کنیم، یعنی باید اوضاع دشوار و شرایط سخت و انواع عذابها و فشارها و شکنجه ها و روش های جنگ روانی مسخره و استهزاء و امور دیگری که انبیاء از طاغوتهای زمان و اتباع آنها دیدند را مجسم کنیم، و از فداکاریهای انبیاء و پیروانشان و نیز از نکته ها وتجربه های بسیار آموزنده از مبارزات ایشان با ظالمان زمان خود الگو بگیریم و در زندگیمان در راه پیروزی اسلام و پیروزی حق بر باطل استفاده کنیم.

امر به معروف و نهی از منکر دو فریضه ی بزرگ از فرایض الهی و دو وظیفه ی مهم از وظایف مسلمانی است. همان گونه که نماز و روزه و خمس و حج و جهاد از احکام دین و وظایف مسلمین است، این دو واجب الهی نیز در صورت تحقق زمینه های آن، دستور الهی و از شرایط اسلام و دینداری است.آشنایی با آثار شوم گناه، انسان را برای ترک منکر آماده می کند و آشنایی به منافع و آثار خوبی ها انسان را برای انجام معروف آماده می سازد. طبق بررسی هایی که در آیات و روایات شده است، آثار و برکاتی که با انجام امر به معروف و نهی از منکر عاید فرد می شود، عبارتند از؛ برخورداری از نصرت الهی، سالم ماندن دین و دنیای انسان، زیاد شدن عمر و روزی انسان و نجات از بلاها و آتش دوزخ. برکاتی که عاید جامعه می شود نیز عبارتند از: هموار شدن راه های صحیح کسب و تجارت و ریشه کن شدن گران فروشی و احتکار، دلگرمی بیشتر مؤمنان به انجام کارهای شایسته و دلسردی دشمنان از پیگیری کارهای خلاف و ناشایست. همچنین با امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک اصل « نظارت عمومی» با حسن اجرای احکام عدالت گستر اسلام، زمینه ی فراگیری عدالت اجتماعی را فراهم می سازد و به فرموده ی امام محمد باقر(ع) امر به معروف، ضامن پایداری نظام و حمایت از نیکوکاران و استخوانی در گلوی خلاف کاران است. از جمله ضررهایی که به واسطه ی ترک امر به معروف ونهی از منکر عاید فرد می شود؛ سست و بی اعتقاد شدن ایمان فرد، محروم شدن از رحمت و الطاف الهی و مستجاب نشدن دعای انسان. و ضررهایی که به واسطه ی ترک امر به معروف و نهی از منکر عاید اجتماع می شود؛ گسترش فساد اخلاقی در سراسر جامعه، تسلط اشرار بر مسلمانان و دگرگونی ارزش ها و به عبارتی انقلاب ارزش ها و سلب نعمت های الهی از انسان می باشد. برآیند تحقیق این است که، تحقق امر به معروف ونهی از منکر از طریق بیان آثار آن برای افراد جامعه، باعث می شود بسیاری از منکرات انجام نشود و گرایش به معروف ها، سیر صعودی پیدا کند. لذا مهم ترین عامل بازدارنده ی فرد از ادامه ی انجام خلاف، شفاف سازی و آگاهی بخشی است. بنابراین باید اطلاع رسانی پیرامون خطرات و آسیب های اعمال منکر و عاقبت تأسف باری که دامن گیر فرد و جامعه می شود صورت گیرد تا زمینه های ارتکاب گناه از بین برود.