جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

طرح موضوع راهبردی «مدیریت جهادی» در شرایط حساس کنونی کشور نیازمند فهم عمیق و تبیین مؤلفه‌ها و پیش‌فرض‌هایی است که بتواند ضرورت و اهمیت پرداختن به این موضوع کلیدی را ـ با توجه به مقتضیات و چالش‌های پیش‌روی نظام اسلامی ـ روشن کند. به همین منظور در این مقاله از یک نگاه کلان و راهبردی به مدیریت جهادی پرداخته شده و نشان داده شده است که اساساً چرا فهم و درک عمیق این الگوی مدیریتی به‌عنوان یک الگوی مدیریت بومی و اسلامی، از کلیدی‌ترین مسائل پیش‌روی نظام اسلامی است؛ از‌این‌رو، مبنایی‌ترین پیش‌فرض‌های بنیادی و نظری «مدیریت راهبردی رایج» در مقایسه با «اصول موضوعه و پیش‌فرض‌های اساسی» حاکم بر «مدیریت جهادی» تحلیل شده و مشخص شده است چگونه مبانی مدیریت راهبردی رایج باوجود داشتن وجوه اشتراک با تفکر جهادی، به‌دلیل وجوه اختلاف و تمایزهای اساسی با آن، نمی‌تواند راهگشای چالش‌های پیش‌روی نظام اداری و مدیریت کشور باشد. درصورتی‌که اگر مدیران بخواهند در سطوح خرد و کلان به نظام اسلامی یاری رسانند می‌بایست با باور ‌به پیش‌فرض‌های عینی و واقعی برگرفته از «اعتقادات دینی» و منبعث از «اصول اساسی انقلاب اسلامی در درگیری با نظام سلطۀ جهانی»، به نهادینه‌کردن این الگوی حکمرانی نوین، بومی و اسلامی همت بگمارند.

در این مقاله، با رویکرد نظری و تحلیلی و با هدف بیان نقش فرهنگی دولت دینی، با اشاره به دو دیدگاه مارکسیسم و لیبرالیسم در باب دخالت فرهنگی دولت، و همچنین نگاه مخالفانِ دخالتِ دولت دینی در عرصة فرهنگ و نقد آن، به تقریر دیدگاه اسلام دربارة نقش دولت دینی در فرهنگ پرداخته شده است. در این راستا، یک آیه از قرآن کریم، و یک روایت و یک سیره مورد اشاره و بررسی قرار گرفته است. پیش نیازی نقش آفرینی دولت دینی در فرهنگ و ارائه پیشنهاداتی به متولیان امور فرهنگی و نیز بیان بایسته های پژوهشی خاصی به ایشان حاصل مقاله پیش روی شماست.

در این مقاله، نظریه و دیدگاه خاصی در باب فرهنگ مطرح میشود که برخاسته از نوع نگاه انسان شناسی اسلامی است. با توجه به عرصه های وجودی انسان، چهار عنصر رفتار، گرایش، باور و معلومات به عنوان ارکان فرهنگی مورد توجه قرار میگیرند. همچنین با فرض سطوح پنج گانه برای هر یک از ارکان مذکور، به نگاه جامعی نسبت به فرهنگ جامعه میرسیم. در این میان، دو وظیفة اصلی دولت دینی در عرصة فرهنگ عبارت اند بود از: الف. مخاطب شناسی فرهنگی به معنای تعیین دقیق وضعیت و سطح تودة مردم در هر یک از ارکان چهار گانه؛ ب. زمینه سازی برای ارتقای فرهنگی که در این بحث، ضمن تعریف مدیریت فرهنگی، یگانه عامل فرهنگ ساز، رفتار اجتماعی دانسته شده و برای این مدعا ادله و مثال هایی مطرح گردیده است.

چکیدهمقام معظم رهبریدام ظله العالی وجود میلیون ها جوان پرنشاط و تحصیلکرده در کشور، تجربه ای که در طول سالهای گذشته نخبگان و مسئولان کشور در مواجهه با مشکلات گوناگون بدست آورده اند و وجود زیرساختهای لازم را به عنوان سه عنصر فراهم کننده آمادگی کشور برای جهش و گام بلند می دانند. به همین جهت دهه ی چهارم از عمر پربار این انقلاب از سوی رهبر فرزانه ی آن، دهه پیشرفت و عدالت نام‌گذاری شده است. وجه تسمیه این نام‌گذاری در کنار تأکید بر اصول بنیادین انقلاب اسلامی، توجه به غایت بعثت رسولان الهی و انزال کتب آسمانی و سوگیری به سمت آرمان مطلوب همه مصلحان بزرگ در طول تاریخ بوده‌ است و این نامگذاری توسط مقام معظم رهبری‏دام‏ظله‏العالی نوعی سیاستگذاری(متقاطع و برشی) ولایی است که ضرورت دارد کلیه ارکان نظام در راستای این سیاست برنامه ها و اولویت های خود را سامان دهند. از آنجا که هر کدام از دو مفهوم پیشرفت و عدالت ساخت تحولی دارند لازم است این تحول هم مدیریت شود و هم بیان گردد. این تحقیق با مداقه بر روی تمایز ویژگی ها در این دهه و با استفاده از رهنمودهای مقام معظم رهبری دام ظله العالی الگویی را در دو لایه ارائه می دهد. لایه اول که مربوط به مبانی نگرشی مدیران می باشد مقوله‏های انسان‏شناسی، دنیاشناسی و فلسفه‏ی تاریخ حول محور خداشناسی را شامل می‏شود و لایه‏ی دوم که خود دو سطحی است شامل هفت مقوله می‏باشد. در سطح اول دو عنصر کلیدی صبر و تعامل موثر به عنوان بستر و زیرساختی که پنج مقوله‏ی امیدآفرینی، میل به پیشرفت، مسئولیت‏پذیری، زیست سالم و دشمن‏شناسی در آن قرار می‏گیرد که از دید محقق معیارهای مدیریت اثربخش در دهه‏ی عدالت و پیشرفت می‏باشدو در پایان مقوله "تفکردین‏محور با محوریت علم، عقل و عزم" که به عنوان منطق استخراجی از لایه اول، دو لایه را به هم متصل می‏کند.