جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نفوس انسانی پیش از تعلّق به بدن در مرتبه عقل مفارق خود به نحوجمع وبساطت وجود دارند و سپس تکثّر پیدا کرده و در این عالم فرود می آیند و به سبب ضعف و سستی جوهرشان چنگ به دامن ابدان طبیعی می زنند. بنابراین همزمان با حرکت جوهری بدن، به تدریج نفس نیز مراتب کمال را یکی پس از دیگری طی کرده و به تکامل می رسد. در این سیر تکاملی نفس از مدرکات و بدن از مواد غذایی به عنوان معدّاتی برای رسیدن به تکامل استفاده می کنند و این که هر نفسی در پایان حرکت جوهریِ بدنش ( مرگ ) متفاوت از نفس دیگر است، به دلیل نوع به کار گیری امکانات و معدّات و چگونگی حرکت جوهری آن نفس است؛ بر این اساس هر یک از اعمال ونیّات ما در هر لحظه از دوران زندگی مان در عالم طبیعت، هویت و حقیقت وجودی ما را تشکیل می دهند. نفس پس از مرگ دیگر احتیاجی به بدن طبیعی نداشته وآن را رها کرده و با بدن برزخی ادامه حیات می دهد. این بدن برزخی بر اساس اعمال و افکار دنیایی هر فردی به تدریج همزمان با تکامل نفس در عالم طبیعت شکل می گیرد ولی اکثر افراد به دلیل تعلّق و توجّه فراوان ماده از آن غافل هستند وافرادی که در این دنیا بتوانند خود را از تعلّقات رها کنند، در همین دنیا نیز می توانند این جسم برزخی را ببینند.