جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

گناه به معنی جرم و خطا فعلی است که انسان به اختیار آن را انجام می دهد و از دید عرفا کلیه اموری که انسان را از خدا دور می کند گناه است. ریشه گناه در نفس آدمی است که او را به سمت صفات رذیله سوق می دهد. رده های مختلفی برای دوری و اجتناب از گناه وجود دارد که از جمله آنها ذکر است که صوفیه توجه فراوانی به آن کرده اند. گناه قلب انسان را تیره و تار می کند و مانع از تابش نورالهی می شود ولی از آنجاییکه لطف ایزدی همیشه شامل حال بندگان است توبه را برای گناه کاران قرارداده است. و توبه بازگشت همراه با پشیمانی و ندامت را گویند. افراد مختلف با توجه به مقام شان درجات مختلف از توبه دارند عوام از خطا و معصیت توبه می کنند و خواص از غفلت خویش در برابر پروردگار، ولی نکته مهم آن است که توبه باید حقیقی بود و مورد بخشش خداوند قرارگرفت هرچند که گناه حضرت آدم ترک اولی بود ولی بخاطر غفلت و سرپیچی از امر پروردگار مستوجب عذاب شد. سرپیچی از امر پروردگار موجب ایجاد حجاب می شود که حجاب همان مانع و حائل میان بنده و پروردگار و معرفت به اوست و تمام تلاش عارف عاشق این است که این حجاب ها را که مهم تر از همه آنها حجاب وجود است را کنار بزند تا به حقیقت و معرفت خدا واصل شود. و این پژوهش شامل موارد ذیل است گناه، توبه، گناه و توبه حضرت آدم، حجاب