جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پایان نامه به بررسی رابطه ی بین ضرورت و واقعیت از دیدگاه ارسطو می پردازد. ضرورت در آثار ارسطو به گونه های بسیاری به کار می رود که از یک سو همه ی آنها به یک معنای واحد اشاره می کنند و از سوی دیگر حوزه ی کاربرد آنها و نحوه ی کاربردشان متفاوت است. دو حوزه ی عمده ی کاربرد ضرورت در آثار ارسطو حوزه ی واقعیت و حوزه ی زبان است و حوزه ی زبان به نوبه ی خود به حوزه ی صدق و حوزه ی تعلق تقسیم می شود. ضرورت مطلق و ضرورت مشروط دو نحوه ی کاربرد ضرورت است و ضرورت مطلق به نوبه ی خود به ضرورت بالذات و بالغیر تقسیم می شود. اما بحث از رابطه ی بین ضرورت و واقعیت در صورتی مطرح می شود که تمایزی بین چیزهای ضروری و چیزهای واقعی وجود داشته باشد و ضرورت به برخی از مؤلفه های حوزه ی زبان تعلق گیرد. از این رو در بخش دوم این پایان نامه رابطه ی سه کاربرد ضرورت در حوزه ی زبان (که به گزاره تعلق می گیرد) با واقعیت مورد بررسی قرار می گیرد و نشان داده میشود که ضرورت مطابقت، که عام ترین معنای ضرورت است، مبتنی بر قانون تناقض در حوزه ی واقعیت، ضرورت صدق مبتنی بر فعلیت در آموزه ی قوه و فعل و ضرورت تعلق مبتنی بر ذاتی در آموزه ی ذاتی و عرضی است. از این رو از دیدگاه ارسطو، این سه کاربرد ضرورت در منطق نمی تواند مستقل از واقعیت باشد.

سطرهای آغازین دربارة عبارت ارسطو یکی از تأثیرگذارترین متون در تاریخ معناشناسی است و مقدمه‌ای مهم برای فهم و تقریر برخی از دیدگاه‌های ارسطوست. بر اساس تفسیر کلاسیک، ارسطو به طور عام بیان می‌کند که نوشته‌ها نشانگرِ آواها (الفاظ) است و آواها در وهله نخست نشانگرِ انفعال‌های نفس و انفعال‌های نفس شبیه اشیاء و در نتیجه آواها با واسطه نشانگرِ اشیاء است. در دوران معاصر، نورمان کرتزمن این تفسیر را به چالش کشید و تفسیر جایگزینی را مطرح کرد که سرآغازی برای باز تفسیر این فصل شد. این مقاله بر بخش اول از این فصل متمرکز می‌شود، برخی از تفسیر‌های کلاسیک و معاصر از آن را تقریر می‌کند و پس از بررسی برخی از واژگان کلیدی، تفسیر مختار را ارائه می‌دهد که بر اساس آن هدف اصلی ارسطو تفکیک بین سه حوزه لفظ، اندیشه و واقعیت و توجه به احکام مشترک و به ویژه اختصاصی آن‌هاست که در حل برخی دشواری‌ها سودمند است.