جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

با استعانت ذات اقدس اله نوشتاری با نام « عرفان و زنان عارف» تدوین شده است.هدف از تدوین این نوشتار، شناخت خداوند ،که یکی از مهم ترین وظایف انسان در حیات دنیوی است، می باشد. و اینکه جسم انسان چون: نوع رنگ پوست، نژاد، جنسیّت، در سلوک به سوی خداوند نقشی ندارد و زنان زیادی در عرصه ی عرفان وجود داشته اند که نام آنها در لابه لای برگه های تاریخ مستور مانده است. در بخش اول، به راه های خداشناسی پرداخته شده است زیرا شناخت خداوند در گرو شناخت راه های خداشناسی ، مخصوصاً راه خودشناسی است. چراکه انسان را برای حیات طیبه در دنیا و زندگی صحیح باید به شناخت خدا برسد، واین شناخت مقدمه ی عبودیّت خالصانه ی ذات مقدّس می باشد. و شناخت است که انسان را در برابر عظمت خالق خاشع می سازد، و اثبات این که راه صحیح خداشناسی همان راه انفسی است؛در روایات فراوانی مضمون این حدیث را داریم که:« من عرف نفسه فقد عرف ربه ». آری! خودشناسی مقدمه ی خداشناسی است، و عرفان همین راه می باشد . عرفان یعنی شناخت، و انسان از راه شناختن نفس خود که نفخه ی رحمانی می باشد می تواند به خالق خود که هم جنس او است، برسد. پس سلوک الی الله، یعنی شناخت خود و حرکت به سوی آفریدگار خود. در بخش بعد، بیان شده که جنسیت در سلوک به سوی خداوند تأثیر ندارد و روح است که به سوی خداوند سیر می کند. و حقیقت انسان به روح است نه جسم او.و در بخش آخر نمونه ای از مقامات عرفانی زنان در طول تاریخ بیان شده و به معرفی زنانی عارف از جمله حضرت زهرا ( سلام ا... علیها)، حضرت مریم ( سلام ا... علیها)، و ... پرداخته شده است. در این نوشتار به سوالاتی از قبیل عرفان چیست؟ آیا سلوک الی الله اختصاص به مردان دارد؟ آیا در طول تاریخ زنان عارف هم بوده اند؟ و ... پاسخ داده شده است. و روش تحقیق به روش توصیفی و کتابخانه ای می باشد.