جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

صوفیّه تمام تعالیم نظری اسلام را در راستای کمک به بر انگیزش ذکر در نفس می دانند و بر این اساس در تفسیر آموزه های قرآنی اثبات می کنند که ذکر بر اموری بسیار فراتر از اعمال عبادی که به اسم شناخته شده اند دلالت دارد. آنها ذکر کامل را عینیّت بخشیدن به تمام کمالات نهفته درفطرت انسانی تعریف می کنند، براین اساس که فطرت انسانی در واقع صورتی الهی است .علامت صورت الهی نیز که انسانها برآن اساس آفریده شده اند ،عقل و هوش است که آنها را از تمام دیگر خلایق جدا می سازد .رجوع الی الله نیز درنظر صوفیّه ذکری است که آگاهی از حضور خدا را در دل انسان بیدار می کند و صورت الهی نفس او را تحقّق می بخشد. صوفیان در بازگشت اختیاری خویش به سوی خدا درپی تحقّق جمیع اسماء الهی وایجاد اعتدال تمام بین آنها هستند و به عبارت دیگر می خواهند متخلّص به اسم الله شوند که خود جامع تمام اسماء است .آنها از طریق ذکر به این هدف دست می یابند .درنظر صوفّیه تنها به وسیله ذکر خدا،یعنی تنها با معطوف کردن ذهن وکل وجود به سوی خداکه برصورت اوآفریده شده اند،انسان می تواند امید خدا گونه شدن به معنی حقیقی آ نرا داشته باشد. تصوّف به واسطة عطف تّوجه به دقایق سنّت و با تمرکز بر ذکر خداوند در هر لحظه، حیات عبادی اسلام را پرمایه تر و غنی تر می سازد.این تمرکز مستمر و توجّة دایمی به خدا در نهایت به آرمان و راه و روش صوفیّه منتهی می شود که همان وصال با خداست .راه و روشی که در طریقت صوفیانه معنایی منحصر به فرد پیدا می کند و همچنین مستلزم فرایند دگرگونی درونی نیز می گردد که به موجب آن تمام توان و قدرت نفس انسان رابه سوی خدا متوجّه می کند. براین اساس طریقت صوفیانه اعمال عبادی و معنوی بسیاری رابراعمال سخت ومحکم شریعت می افزاید و از ذکر به عنوان اساسی ترین عمل یاد می کند،عملی که در قرآن نیز در آیات بسیاری انجام آن به مردم سفارش شده و توسّط پیامبر اکرم (ص)نیز اشکال خاصی از آن به صحابه توصیه گردیده است تا چشم آنها را برای دیدن حقیقت بگشاید.در واقع آیات قرآنی و احادیث نبوی متعدّدی با بیانها و انگاره های متفاوتی ازاین هدف سخن می گویند که چیزی جز نفی نسیان و غفلت و همچنین یادآوری کمال حقیقت واحد نمی تواند باشد.هدفی که درطریقت صوفیانه نام سیرالی الله به خود می گیرد و در تزکیة نفس معنا پیدا می کند. تزکیة نفسی که خود مستلزم آداب وشرایطی