جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پيدايش و گسترش جرم، يکي از مشکلات اساسي جامعه انساني و اسلامي است. نماز در آموزههاي اسلامي، به صراحت بازدارنده از مفاسد و جرم معرفي شده است. اين پژوهش در صدد تبيين نحوه کارکرد نماز در پيشگيري از جرم با توجه به آموزههاي ديني و جرم شناسي است. نويسنده نخست به تحليل کارکرد نماز در پيشگيري از جرم با نظر به اجزا و شرايط آن پرداخته است. توجه به مفاهيم بلند در نماز و رعايت شرايط صحت نماز چون پاک و مباح بودن لباس و مباح بودن مکان و آب و ظرف وضو و عدم تضييع حقوق ديگران، در به جا آوردن نماز و مراعات شرايط کمال چون حضور قلب، نماز اول وقت، حضور در مسجد و بهره‌مندي از برکات آن، موجب اصلاح، تربيت و تکامل نمازگزار شده و او را از فحشا و منکرات و جرايمي چون سرقت، کلاهبرداري، تقلب و ... که بخش عمده اي از جرايم مالي را تشکيل ميدهد، باز ميدارد. در تبيين جنبههاي فردمدارانه ناظر به نقش نماز در پيشگيري از جرم، در پنج مبحث، طهارت و آراستگي ظاهري، نقش نماز در تحول شناخت، نقش نماز در اعتدال اخلاق و روان، نقش نماز در اميدبخشي، توکل و تقويت اراده، و نماز و بهره‌مندي از نعمتهاي خداوند و نقش آن در زندگي سالم بررسي شده و نقش اين پنج محور در پيشگيري ازجرم بيان شده است. در تبيين جنبههاي جامعه مدارانه نقش نماز در پيشگيري از جرم، در سه مبحث يادگيري هنجارهاي اجتماعي از طريق معاشرت با نمازگزاران و مرتبط بودن با مراکز عبادي و تربيتي، نقش امر به معروف و نهي از منکر در پيشگيري از جرم، و نقش نماز در تحول رفتار و اخلاق اجتماعي و پيشگيري از جرم بررسي شده است. البته بسياري از کارکردهاي نماز در بازدارندگي از جرم، از منظر جرم شناسي نيز پذيرفته شده و قابل اثبات است و ميتوان نتيجه گرفت، کساني که همگام با نماز، مرتکب جرم ميشوند، نمازشان شرايط لازم را ندارد.