جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اندیشه سیاسی مجموعه‌ای از باورهای منسجم فلسفی است که در هدایت و اداره مستقیم جامعه نقش دارد. مجموعه این باورها ریشه در ایدءلورژی و جهان‌بینی هر شخص دارد و اندیشمند سیاسی نمی‌تواند فارغ از این اعتقادات و باورهایش به سراغ حل مجهولات برود حضرت آیت الله خامنه‌ای به عنوان اندیشمند، متفکر و فیلسوف الهی با کمک گرفتن از این ایدءلورژی و جهان‌بینی مدینه فاضله و راه رسیدن به آن را ترسیم کرده است. مدینه فاضله ایشان ایجاد تمدن عظیم اسلامی، تمدنی که در آن آسایش مادی و معنوی برای همگان فراهم آید و همگان برخوردار از پیشرفت‌های مادی و معنوی باشند. وقوع انقلاب اسلامی جرقه ایجاد این تمدن عظیم بود و بعد از آن ایجاد نظام سیاسی و دولت اسلامی و در مرحله بعدی، کشور اسلامی باعث به وجود آمدن دنیای اسلام خواهد بود. که دستیابی به آن از طریق جامعه سازی ممکن است و ایجاد جامعه الهی، جامعه آرمانی رهبر معظم انقلاب است. ایشان معتقدند که در اسلام ولایت آمده نه حکومت، و نه سلطنت و این نشانگر این است که در جامعه اسلامی رابطه بین ولیّ و مردم بر اساس محبت است و ولایت مسؤلیت است نه قدرت‌طلبی و قدرت‌خواهی. در اندیشه سیاسی مقام معظم رهبری، مردم یک رکن مشروعیتند و آرای معظم له، به طور مشخص جمعی است میان حقانیت و مقبولیت و این همان چیزی است که در گزاره «مردم‌سالاری دینی» مستتر و موجود است.

برآیند تحلیل منطقی آراء خاور شناسان در زمینه های قرآنی نکات مشروحه ی زیر است: -سطحی نگری و عمیق نشدن درلایه های میانی و تأویل پذیر قرآن و ناآگاهی از روش منحصر به فرد پژوهش در موضوعات قرآنی و مقایسه آن با کتاب های نوشته شده به دست افراد بشر . -نداشتن شناخت کافی از شرایط شبه جزیره عربستان وآداب و سنن آن سرزمین در زمان نزول قرآن ، یا توجه نکردن بهاین اوضاع و شرایط با وجود شناخت و آگاهی از آن؛ و نیز بی توجهی به نزول تدریجی و اسباب و شأن نزول آیات و سُوَر قرآن - که بسیاری از احکام ، قوانین و معارف قرآنی در پرتو توجه عالمانه به این امور، واقع بینانه تفسیر و تبیین می گردد.- مبنا قرار دادن یک یا چند کتاب معدودتفسیری یا علمیِ نوشته شده توسط برخی دانشمندان اهل سنت در باره ی قرآن و توجه نکردن به آثار و تفاسیر دانشمندان شیعه و معارفی که از اهل بیت پیامبر اکرم (ص) درباره قرآن گردآوری شده است، و قضاوت درباره جنبه های مختلف قرآن بر اساس شناخت و معرفتی که از همان یک یا چند کتاب معدود به دست آورده اند. -عدم آشنایی کامل به زبان قرآن ( زبان و ادبیات عرب) و در نتیجه مراجعه بیشتر مستشرقین به ترجمه های اروپایی به جای مراجعه به خود قرآن و مطالعه آن. اساس و زیر بنای اشکالات مستشرقان در زمینه اعجاز تشریعی و علمی قرآن، غیر علمی و بی بهره از هر گونه استدلال و برهان منطقی ، ریشه گرفته از عدم دقّت کافی درکلیّت قرآن کریم و در موارد بسیاری نیز غیر منصفانه و همراه با غرض ورزی و تعصّب های خشک دینیِنصرانی- یهودی است. اگر دانشمندان غربی بویژه کسانی که دستی در زمینه قرآن پژوهی دارند به خود قران مراجعه ، محکمات آن را مطالعه، و متشابهات و آیات مجمل و تأویل پذیر آن را به احادیث نبوی (ص)و روایات امامان شیعه (ع)و کتب و تفاسیر صحیح و مورد قبول عامّه ی مسلمانان، ارجاع نمایند و البته اغراض دینی و تعصّب های نژادی را نیز به کناری نهاده آنگاه در زمینه قرآن پژوهش کنند، قطعاً به نتائجی جز آنچه تاکنون رسیده اند ، خواهند رسید- چرا که قرآن کریم ، آخرین کتاب وکامل ترین ذخیره آسمانی خداوند برای بشر است و هر آنچه لازمه ی سعادت انسان بوده را در خود جمع کرده است.

مسأله جبر و اختیار یکی از جنجالی ترین و غامضترین بحث های کلامی است. این بحث ریشه تاریخی بسیار قدیم دارد و در گفته ها و اندیشه های فلاسفه، عرفا، شعرا و دیگران به جلوه های گوناگون نمود یافته است. مفهوم جبر یکی از مفاهیم کلیدی و کاربردی اشعار حافظ شیرازی و ابوالعلاء معرّی است. گروهی آن دو را بر مسلک جبر و گروهی دیگر با تفسیر و تأویل ابیاتشان آنها را معتقد به اختیار می دانند. این نوشتار سعی در بررسی این موضوع و مقایسه تطبیقی اشعار این دو شاعر نامی، در این زمینه دارد. گرچه در ترازوی دیدگاه هر دو شاعر در زمینه جبر و اختیار، کفه جبر سنگینی می کند؛ ولی هاله ای از تردید و آشفتگی بر جهان بینی هر دو سایه می گستراند که در بسیاری از موارد در نگرش حافظ، به اندیشه اختیار انگارانه تصریح دارد؛ ولی ابوالعلا تنها به برگزیدن روشی میانه بسنده می کند و بندرت سخن از اختیار می گوید. بنابراین می بینیم که در نگرش خواجه شیراز نوعی معنویت توأم با رندی است که این امر از جهان بینی معرّی دریافت نمی گردد.