جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شعر «طرح » در فارسی و «توقیعه» در عربی یکی از گونه های شعر امروز ایران و عرب است که با معنایی ژرف در قالب کلماتی اندک بیان شده است. قالب شعرهای کلاسیک کوتاه فارسی و عربی جای خود را در شعر مدرن به «طرح» و «توقیعه» داده است و از اوایل دهه هفتاد قرن بیستم شاعران فارسی و عربی به آن رسمیت بخشیدند. تاریخ شعر کوتاه فارسی به شعر کوتاه قدیم و سپس به خسروانی ها و تاریخ شعر کوتاه عربی به توقیعات دوره عباسی باز می گردد. مهمترین علل و اسباب پیدایش و انتشار این گونه شعری عبارت است از: دگرگونی در جهان بینی، سرعت و شتاب، دگرگونی در ذوق و احساس جمعی، مشغله زیاد و وقت اندک، سنّت شکنی و اثرپذیری از خارج. این گونه شعری در فارسی با شعرهای کوتاه نیما آغاز شد و به وسیله شاعرانی چون بیژن جلالی، ضیاء الدین خالقی، محمّد زهری، منصور اوجی و سیروس نوذری به اوج رسید و در عربی از آثار امین الریحانی و جبران خلیل جبران آغاز شد و به وسیله شاعرانی چون عزالدین المناصره، أحمد مطر، مظفّر نوّاب، إبراهیم نصرالله، به اوج رسید. در این پژوهش ویژگی های «طرح» و «توقیعه» از جمله زبان، وزن و قافیه، ایجاز؛ طنز، هنجارگریزی معنایی، جذابیت موضوع، مورد بررسی قرار گرفته و ثابت شده است هر چند این گونه شعری متأثر از گونه های خارجی است؛ ولی هرگز تقلید و نمونه برداری از آن اشعار نبوده؛ بلکه ریشه در شعر کهن ادبیات فارسی و عربی دارد

تحقیق حاضر که به حول و قوه الهی در باره یکی از آثار برجسته پدر عرفان اسلامی (ابن عربی) انجام شده است. مشتمل بر سه فصل به شرح زیر می باشد: فصل اول: سیری در زندگی ابن عربی فصل دوم: بهره گیری های ابن عربی از معارف قرآن فصل سوم: روح قرآن در دیوان ابن عربی در فصل اول، به ترتیب به بررسی موارد زیر پرداخته شده است: دودمان و خانواده، زادگاه، کنیه ها، القاب، دوران جوانی و ورود به تصوف،سفرهای وی (و عنایات و برکاتی که در پی این مسافرتها نصیب وی شده است). وفات، اساتید و مشایخ وی (که در کامل شدن شخصیت او نقش بسزایی داشته اند). تألیفات و منابع افکار وی در فصل دوم نحوه برداشت ابن عربی از معارف قرآن بدین صورت بوده که،گاهی آیه ای را مستقیماً ذکر می کند، سپس در این خصوص ابیاتی را می آورد، و به همین ترتیب ابیاتی را در خصوص موارد ذیل آورده است: ترکیب های قرآنی، تمام سور قرآن در یک قصیده، قصه های قرآن، بهره گیری غیرمستقیم (ایهام)، ذکر حروف مقطعه، ذکر برخی ابواب فقهی و موشحات. و در فصل سوم که از صفحه 131 دیوان آغاز می شود، با عناوینی تحت «روح قرآن» مواجه می شویم، که وی در این قسمت ابیاتی را در مورد 114 سوره قرآن آورده است. گویی که او مفاهیم سوره مورد نظر را در وجود خود هضم کرده و تلالو آن بدین صورت نمایان شده است. کمترین و بیشترین ابیاتی که در این بخش ذکر کرده، به ترتیب 3 بیت (در سوره های فاطر، جمعه، قیامت، قدر و قریش) و 18 بیت (سوره نور) می باشد

در این پژوهش روایات مشترک شیعه و اهل سنت در جزء دوم قرآن شامل آیات 142 تا 252 سوره بقره گردآوری و بررسی شده است. روایات مشترک ذیل عناونی مانند قبله، سعی بین صفا و مروه، فعالیت های اقتصادی در موسم حج، و خواستگاری از زنان در حال عده وفات بررسی گردیده اند

در این پایان نامه به بررسی مشترکات روایی اهل سنت و شیعه در تفسیر آیات جزء پنجم قرآن با استفاده از دو تفسیر نورالثقلین و الدرالمنثور پرداخته شده و مطالب آن آن در سه فصل با این مباحث تنظیم و تدوین یافته است: در فصل اول، مشترکات روایی اهل سنت و شیعه در جزء پنجم و در فصل دوم، تحلیل و بررسی آن احادیث آورده شده است. در فصل سوم، با عنوان گامی در جهت شناسایی راویان حدیث، راویان احادیث شرح شده اند. روایات، ذیل آیات مربوط به احکامی چون نکاح متعه، حکم تحریم ازدواج با محارم، نشوز و احکام آن، نماز خوف، آثار تربیتی نماز، عدالت شرط تعدد همسر، گناه کبیره و جز آنها آمده است

این پایان نامه پژوهشی تطبیقی درباره بهشت محل سکونت آدم و حوا با تکیه بر اطلاعات موجود در قرآن و حدث و تورات است و عنوان های آن به این قرار است: داستان خلقت آدم در شش سوره قرآن، بهشت آدم و حوا در تورات، بهشت آدم و حوا در تفاسیر و احادیث

در این تحقیق سر گذشت و ماجرای اصحاب کهف در قرآن بررسی شده است. سر گذشتی که می تواند درس عبرتی برای ما مسلمانان باشد. متن اصلی این تحقیق پس از ذکر عناوینی شامل تقدیم، سپاس و چکیده و مقدمه به نه فصل تقسیم بندی شده است که خلاصه و چکیده ای از مطالب کلی آن به شرح ذیل می باشد: در فصل اول مطالب و عناوین کلی پیرامون سوره کهف و نیز داستان کهف که شامل تعاریف لغوی کهف و رقیم، تعریف قصه، پیشینه قصه، اصطلاح قصه در قرآن، مقصود و اهداف قصه در قرآن و چگونگی شروع آنها و مهمترین اهداف آن و نیز نکات کلی پیرامون سوره کهف که شامل فضلیت سوره و محتوای سوره و ارتباط و تناسب سوره کهف با سوره حمد، بیان گردیده است.