جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اندیشه نجات بخشی و اشاره به موعودی که در پایان جهان خواهد آمد و نظامی منطبق با قوانین الهی و آسمانی خواهد ساخت، به طور کلی در همه ادیان وجود دارد. اما این که ویژگیهای این موعود چیست، کی و کجا ظهور خواهد کرد، در همه دینها یکسان نیست. آنچه در این اندیشه مشترک است این که نجات دهنده آخرالزمان از خاندان نبوت است و این نجات بخش به خوی پسندیده، تقوا، دانش و همه صفات نیکو آراسته و از بدیها و زشتیها مبراست. «مهدویت تنها مسأله ای اعتقادی نیست بلکه بعد تربیتی نیز دارد. هنگامی که ما مشخص می کنیم براساس متون روایی، اعتقاد به وجود و ظهور حضرت مهدی علیه السلام ضروری است ، مجموعه دانشی را برای افراد فراهم نموده ایم، اما هنگامی که این مجموعه ، به همراه خود، تحولات هیجانی، عاطفی و عملی معین را ایجاد می کند که ضمن آن، افراد می کوشند خود را برای یاوری امام مهدی علیه السلام مهیا سازند ، چهره تربیتی مهدویت و نقش آن در کمال انسان آشکار می گردد.» در عصر غیبت مهم ترین تکلیف برای مردم، عمل به وظایف امر است، نه فقط خواستن و دل بستن و دعا کردن؛ زیرا نجات دنیا و آخرت انسان در عمل به وظیفه است، نه صرف آرزو و دعا و ... در نظر داشته باشیم که خواستن چیزی است و عمل به وظیفه چیز دیگر، پس باید در زمان غیب بیش از هر چیز به وظیفه شرعی و اسلامی خود روی آورده و عمل نماییم. کلید واژه ها: موعود، منجی، منتظر، مکتب