جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این رساله، رویکردی قرآنی درباره امهّات المؤمنین دارد. پیامبر اکرم| در 25 سالگی با حضرت خدیجه ازدواج کرد و همة فرزندان حضرت به جز ابراهیم از خدیجه به دنیا آمدند. وقتی او در قید حیات بود، حضرت همسر دیگری اختیار نکردند و تا پایان عمر از این نخستین بانوی اسلام یاد می کردند. رسول خدا| بعد از حضرت خدیجه با زنان متعددی ازدواج کردند که برخی تعداد همسران آن حضرت را تا سی نفر ذکر کرده اند؛اما نظر مشهور آن است که زنان پیشوای اسلام| بعد از حضرت خدیجه، نه نفر بودند. آنچه از قرائن بر می آید، بیشتر ازدواج های حضرت فلسفه ای سیاسی داشته و بعضی هم برای شکستن سنّت های خرافی بوده است؛ نظیر ازدواج حضرت با زینب که ابتدا همسر زید، پسر خوانده حضرت بود. پیامبر اکرم| با زینب ازدواج کردند تا این سنّت خرافی را که ازدواج با همسر پسر خوانده را حرام می دانست محو کنند و برخی دیگر جنبة سرپرستی از زنان بیوه را داشته است، پس ازدواج های فراوان پیامبر اسلام| از روی هوا و هوس نبوده است. بر اساس بیان قرآن، همسران پیامبر اکرم| به سبب پیوندی که با آن حضرت داشتند، مادران معنوی مردان مسلمان محسوب می شوند؛ از این رو تا ابد ازدواج کردن با آنان بر مؤمنان حرام است؛ یعنی از احکام عمومیت، تنها حرمت نکاح را دارند و موارد دیگر مثل نگاه کردن و به ارث بردن از آنان قابل اجرا نیست. بنابر این همسران رسول خدا| دارای صفات خاصی هستند؛ از جمله: امّ بودن برای مؤمنان، پاکدامنی و فضیلت داشتن آنان بر سایر بانوان و... همچنین وظایف سنگینی بر دوش آنان است؛ مثل: لزوم عفت، درست سخن گفتن، عدم دخالت در فتنه های سیاسی، خانه داری کردن به خاطر متانت و سنگینی، اطاعت از خدا و رسول و.... حضرت حقوق همسرانشان را رعایت می کردند، و مردم را نیز به حفظ حقوق زنان و درست سخن گفتن با آنان توصیه می فرموند. ولی برخی از همسران حضرت به شهادت قرآن و روایات، بارها سبب آزار و اذیت وجود مقدس پیامبر اکرم| و ناراحتی قلب ایشان می شدند.