جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

الگوي زندگي مؤمنانه در همه ابعاد سبک زندگي (نگرش، انگيزش، منش) تأثيرگذار است. در نظام اخلاق اسلامي، پيوند ناگسستني ميان رفتارهاي ديني و صفات نفساني (فضايل و رذايل) برقرار است. برخي از اين صفات، تأثيرات مهمي بر انسان و ظهورات بيروني وي دارد. بخل به‌عنوان يکي از اين رذایل اخلاقي، نگرش، انگيزش و رفتارهاي فرد مبتلي را تغيير مي‌دهد. اين مسئله موجب تغيير سبک زندگي وي و فاصله گرفتن از شاخص‌هاي سبک زندگي مؤمنانه مي‌شود. در اين مقاله برآنيم تا به روش اسنادی و کتابخانه‌ای و با رويکرد سبک زندگي پيامدهاي بخل را در سه سطح نگرش ـ شناخت، انگيزش ـ احساس، منش ـ رفتار بررسي کنيم. سؤال اصلي اين پژوهش اين است که پيامدهاي بخل در سبک زندگي ديني چيست؟ نگرش بدبينانه به خدا و آينده، جهل، احساسات ناسالم، اختلال در ارتباطات اجتماعي، تسهيل‌کننده رفتار ناصحيح، برخي از پيامدهاي بخل در سبک زندگي فرد است.

یکی از سؤال های اساسی در اندیشه پژوهشگران حوزه دین این است که آیا همه پیروان ادیان، اهل نجات هستند یا فقط عده ای خاص به نجات و رستگاری می رسند و مستضعفان که جمعیت پرشماری از انسان ها را تشکیل می دهند چه سرنوشتی در این زمینه خواهند داشت؟ منابع دینی و عالمان دین در این زمینه چه نظریاتی دارند؟ این مقاله به تبیین رابطه استضعاف دینی و نجات با مقایسه دیدگاه علامه طباطبایی و شهید مطهری می پردازد. این دو متفکر علاوه بر اینکه به نجات سلبی مستضعفان معتقدند، به نجات ایجابی آنها، یعنی ورود مستضعفان به بهشت نیز باور دارند؛ البته علامه طباطبایی از راه شمول عفو الهی بر مستضعفان دینی و شهید مطهری از راه عدم کفر جحودی آنان و داشتن دین فطری به این نتیجه رسیده اند.