جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

برطبق آموزۀ برون‌‌گراییِ معنایی، معنای حداقل برخی از واژگان و در نتیجه محتوای حداقل برخی از حالات ذهنی، تا اندازه‌‌ای توسط جهانِ مستقل از ما متعیِّن می‌‌شود. برای اولین‌‌بار پاتنم تلاش می‌‌کند تا با ارائۀ استدلالی نشان دهد که قبول برون‌‌گرایی منجر به ردِّ شکاکیت نسبت به جهان خارج می‌‌شود. این استدلال دارای نقایصی است؛ به همین دلیل پس از او برخی از فلاسفه تلاش کرده‌‌اند استدلالی جایگزین ارائه دهند که با قبول رویکرد برون‌‌گرایی معنایی، در ردِّ شکاکیت نسبت به جهان خارج موفق باشد. با این‌‌حال این استدلال‌‌ها نیز مصون از نقد باقی نمانده‌اند. جدای از نقدهایی که پیش‌‌تر در مورد این استدلال‌‌های برون-گرایانه ارائه شده، در مقالۀ حاضر تلاش شده تا نشان داده شود که هیچ‌‌کدام از این استدلال‌‌های برون-گرایانه در ردِّ شکاکیت نسبت به جهان خارج موفق نیستند. از سوی دیگر، با توجه به ایدۀ اساسی استدلال-های شکاکانه در ردِّ امکان حصول معرفت نسبت به جهان خارج، برهانی پیشنهاد شده است که نقدهای وارد بر دیگر استدلال‌های برون‌گرایانه در مورد آن کارا نبوده و بر اساس آن می‌‌توان به‌‌درستی ادعا نمود که قبول برون‌‌گراییِ معنایی منجر به ردِّ شکاکیت نسبت به جهان خارج خواهد شد.