جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

كيش مانوي كه آن را ماني در قرن سوم ميلادي در بابل و در عصر امپراتوران ساساني بنيان نهاد، يكي از دين هاي رايج در تاريخ دوران ميانه چين بود. همه آنچه تا چندي پيش از اين كيش در چين مي دانستيم، محدود به مداركي بود كه در آستانه قرن بيستم در تورفان چين كشف شده بود. اما در چند دهه اخير در استان فوجيان، در جنوب شرقي چين، بقاياي ديگري از پيروان اين دين كشف شد كه جلوه هاي ديگري از آن را نشان داده است. مقاله حاضر، كه نخستين نوشته فارسي در اين زمينه است، مي كوشد ابتدا نشان دهد كه كيش مانوي در چه زماني به فوجيان وارد شد و چگونه توانست به بقا و گسترش خود در اين منطقه ادامه دهد. آنگاه به مهم ترين ميراث مانويان در اين نقطه از چين مي پردازيم. اين ميراث مشتمل بر معابد، نقش برجسته ها، متون، و اشياي ديگر است. جستار حاضر، بر اساس اين مدارك اصيل، نشان مي دهد كه مانويت چيني چگونه خود را در دوره هاي دشوار تفتيش عقايد زير پوست آيين هاي ديگر جاي داد و با جذب عناصر متنوعي از آيين هاي بودايي و دائويي خود را در بطن مذهب مردم چين حفظ كرد.