جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بی اشتهایی عصبی یکی از انواع اختلالات خوردن است. میزان بروز این بیماری در بین دختران نوجوان بیشتر است و غالباً در اواسط دهه دوم زندگی رخ می دهد. خودداری از حفظ بدن در حد حداقل وزن طبیعی متناسب با سن و قد یا ترس شدید از افزایش وزن حتی وقتی که وزن بیمار پایین تر از حد معمول باشد، از علایم این اختلال هستند. علایم همه بیماران در ابتدا با محدودیت در مصرف غذا شروع می شود. رفتار وسواسی - جبری و اضطراب از دیگر علایم روان پزشکی اختلال بی اشتهایی عصبی به شمار می روند. در این مقاله تشخیص و درمان یک مورد بی اشتهایی عصبی ارایه می شود.

 مقدمه: افسردگی از شایعترین اختلالات همراه میگرن است بطوریکه در حدود 80% بیماران مبتلا به میگرن گزارش شده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین شدت افسردگی با شدت احساس درد در بیماران با سردرد میگرنی در کلینیک بیمارستان رازی انجام گرفت.روش: این تحقیق از نوع مطالعه همبستگی و از نظر زمانی، مقطعی است. جامعه مورد مطالعه بیماران میگرنی بیمارستان رازی شهرستان تبریز در مقطع زمانی 4 ماه اول سال 1385 بوده است. به این منظور 150 بیمار میگرنی بصورت تصادفی انتخاب شدند و دو ابزار پژوهش یکی آزمون افسردگی بک ((BDI جهت اندازه گیری شدت افسردگی و مقیاس بصری درد (VAS ) جهت تعیین و اندازه گیری احساس ذهنی میزان درد بکار گرفته شدند.یافته ها: فراوانی افسردگی در بیماران میگرنی در این مطالعه 92 درصد می باشد که در این میان 7.16 درصد افسردگی خفیف 7.36 درصد افسردگی متوسط و 7.38 درصد افسردگی شدید داشتند و تنها 8 درصد بیماران میگرنی، فاقد افسردگی تشخیص داده شدند. بعلاوه رابطه مستقیم و معنی داری بین شدت افسردگی و شدت سردرد میگرنی با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون به دست آمد (P=0.001). همچنین بین شدت افسردگی و احساس درد و جنسیت، شغل و تاهل نیز ارتباط معنی داری یافت شد.نتیجه گیری: مطالعات دیگری نیز ثابت کرده اند که همراهی میگرن و افسردگی سبب ایجاد اثرات مخرب احساسی به ویژه کاهش قدرت تحمل درد به خصوص درزنان می شود. از آنجاییکه افسردگی در درجات بالاتر باعث عواقب جبران ناپذیری می شود، می توان با تشخیص بیماران میگرنی دارای افسردگی و درمان آنها با روشهای مختلف (دارو درمانی- روان درمانی- شناخت درمانی و غیره) میزان شدت سردرد را در این افراد کاهش داد با انجام چنین تحقیقی برنامه ریزی و اقدام در خصوص تشخیص و درمان بیماران میگرنی دارای افسردگی برای مسوولین امر تبیین میگردد.

مقدمه: یکی از موضوعات مهم در اندازه گیری روانشناختی، یافتن ابزارهای مستقل و دارای نتایج یکسان برای ارزیابی یک ساختار است. به دست آوردن همگرایی میان ابزارهای مجزا دشوار می باشد، لذا پژوهش های اندکی همگرایی این روشها را با یکدیگر مورد بررسی قرار داده اند و توافق تشخیصی ضعیفی بین این ابزارها گزارش کرده اند. هدف این مطالعه بررسی میزان توافق دو روش مصاحبه بالینی مطابق DSM-1V- TR با آزمون MMPI در تشخیص اختلالات روانی (مرحله فعال بیماری) می باشد، تا به چگونگی روایی آزمون MMPI فرم کوتاه با تشخیص بالینی مسجل شده مورد بررسی قرار گیرد.روش: بیماران بستری و سرپایی مراجعه کننده به بیمارستان رازی تبریز که بصورت تصادفی انتخاب شده بودند طی دو مرحله به کمک مصاحبه بالینی و آزمون MMPI (فرم کوتاه) مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات کسب شده در فرم های جداگانه ثبت گردید بگونه ای که روانپزشک مصاحبه کننده و روانشناس آزمونگر اطلاعی از نتایج تشخیص یکدیگر نداشتند. سپس شاخص های عملکرد تشخیصی MMPI، ضریب کاپا، عدد P و قدرت تشخیصی مثبت و منفی، برای تعیین میزان توافق روش های یاد شده محاسبه گردید.یافته ها: توافق مصاحبه و آزمون MMPI در تشخیص اختلالات تفکر در حدود 0.35، میزان توافق این ابزار برای اختلال خلقی (یک قطبی 0.4 و دو قطبی 0.2) و برای اختلال شخصیت 0.6 می باشد.نتیجه گیری: پایایی بین نتایج مصاحبه بالینی و آزمون MMPI (فرم کوتاه) در تشخیص بیماری روانی در اختلالات مورد پژوهش در حد قابل قبول نبوده و این آزمون عمدتا برای رد اختلالات مزبور کمک کننده است. لذا این امر بازنگری مفاهیم و فرآیند تشخیص گذاری در این ابزارهای تشخیصی را ایجاب می کند.