جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این مقاله، موضوع پیروی در ادبیات مدیریت و در دیدگاه امام خمینی (ره) و امام خامنه ای (مدظله) مورد بررسی قرار گرفته و الگوی پیروی در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مبتنی بر دیدگاه های ایشان، بررسی شده است.هدف مقاله، عرضه الگوی مطلوب پیروی از دیدگاه امام خمینی (ره) و امام خامنه ای در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ابعاد مبانی پیروی، ویژگیها و تعاملات پاسداران، عوامل تاثیرگذار، راهبردها و پیامدهای پیروی در سپاه است.نوع تحقیق، «کیفی» و روش تحلیل داده ها، «نظریه پردازی داده بنیاد» است. در فرایند تحقیق از طریق کد گذاریهای باز، محوری و انتخابی، الگوی مفهومی پیروی در سپاه با عنوان «پیروی تعالی بخش» استخراج شده است. الگوی پیروی تعالی بخش دارای مراحل پیروی «عرفی»، «عالمانه»، «بصیرانه» و «مومنانه» است که روند بالنده و رو به رشد دارد و تا پیروی مومنانه ادامه می یابد.

اعتماد عنصر کلیدی ارتباطات انسانی است که پیوند دهنده، قوام بخش و تضمین کنننده روابط انسانها در تمام سطوح و ابعاد است. اعتماد را می توان پیمان دو جانبه با دیگران در جهت کسب مقصد توصیف کرد. کمبود اعتماد در رهبری سازمانها بسیار مهم است. عوامل متعددی در ایجاد، حفظ و ارتقا اعتماد نقش ایفا می کند و اعتماد دارای سطوح مختلف و انواع متعددی است که در مقاله به آن پرداخته شده است. الگوی مورد استفاده برای اعتماد در نظریات شهید مطهری الگوی ارتباطات چهار گانه است. با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی و شیوه تحلیل محتوای متن از آثار منتخب شهید مطهری مضمونهای مرتبط با اعتماد استخراج شد. این مضامین در چهار مقوله اعتماد به خدا، اعتماد به دیگران، اعتماد به نفس و اعتماد به طبیعت دسته بندی گردید. به روش تحلیلی با استفاده از مضامین به دست آمده برخی کاربردهای مدیریتی اعتماد در سازمان برشمرده و ارائه شده است.

سازمان های فرهنگ ساز موجودیت های فرهنگی هستند که قادرند بر محتوای فرهنگ در جامعه تاثیر بگذارند و فرهنگ حاکم بر جامعه را حفظ و تقویت، یا آن که در آن تغییر و تحول ایجاد کنند. بدون تردید همان گونه که سازمان ها از فرهنگ اجتماع و محیط خود اثر می پذیرند، فرهنگ حاکم بر سازمان ها نیز بر افراد جامعه اثر می گذارد. سازمان ها، باورها، ارزش ها و هنجارهای خود را به اجتماع منتقل می کنند. این تعامل دو طرفه میان موجودیت های فرهنگی به نام سازمان ها و عناصر و محتوای فرهنگ اجتماعی، مفهوم تازه ای به عنوان سازمان های فرهنگ ساز را به ذهن متبادر می سازد. هدف تحقیق تبیین شاخص ها و روش شناسایی این سازمان ها است.الگویی که بر اساس آن سازمان ها دسته بندی، و سپس به عنوان سازمان فرهنگ ساز شناسایی می شوند الگوی سه بعدی است که دارای ماهیت، انتشار و نفوذ می باشد. روش انجام کار به این صورت است که برای تعیین ضریب نفوذ هر یک از سازمان ها در فرهنگ سازی، از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی که مبتنی بر کمی سازی نظرهای کیفی خبرگان است استفاده می شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که سازمان صدا و سیما دارای بیشترین تاثیر در فرهنگ سازی است و پس از آن حوزه علمیه و سپس نیروی انتظامی در مراتب بعدی قرار دارند.