جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انسان شناسی کاربردی چیست؟پنداره انسان شناسی کاربردی در واقع به حدود یک قرن پیش (1906)، همراه با پایه گذاری برنامه درسی مرتبطی در دانشگاه آکسفورد باز می گردد (رید، 2002). هر چند پیش از آن گرایشی تقریبا مشابه تحت عنوان "انسان شناسی عملی" نیز از حدود دهه 1860 توسط جیمز هانت نیز مورد توجه قرار گرفته بود (ادی و پارتریج، 4:1987)، اما استفاده از واژه دقیق "انسان شناسی کاربردی" برای اولین بار به رادکلیف براون نسبت داده می شود که آن را در مقاله ای تحت عنوان "انسان شناسی به مثابه خدمتی عمومی و نقش مالینوفسکی در آن" در سال 1930 به کار برد (گولد و کلب، 32:1964). مهم ترین تعاریفی که از انسان شناسی کاربردی توسط پیش گامان و نیز فعالان این رشته ارائه شده است بر جنبه عمل گرای انسان شناسی تاکید می کنند؛ جنبه ای که بر "ایجاد تغییر" و نیز "حل مشکل" بر پایه پیکره ای از دانش های انسان شناختی تمرکز دارد. در انسان شناسی کاربردی از روش های علمی برای پردازش اطلاعاتی در تبیین مسائل اجتماعی ناگهانی و یا مقابله با آنها استفاده می شود ...

رشد شتاب زده شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه، هم چون سایر دگرگونی های اجتماعی - فرهنگی در این کشورها، تا حد زیادی، از تاثیرپذیری قالب های سنتی از قالب های مدرن بوده است که خود سبب تعارض ها و ناهم خوانی هایی نیز شده است و از جمله نتایج ناخوشایند آن می توان به شکل گیری جمعیت های حاشیه نشین، یا آن چه امروز بیشتر اسکان غیررسمی می نامند، اشاره کرد. محله ای که این پژوهش در آن صورت گرفته است، محله ای آلونک نشین واقع در منطقه 4 شهرداری تهران است که عمری در حدود 20 تا 25 سال داشته و حدود 40 خانوار در آن ساکن اند. این محله به دلیل احداث بزرگراه نیاوران (شهید صیاد شیرازی) به دو قسمت شده و بخش بزرگی از آن از بین رفته است. ولی قسمت باقی مانده کماکان به حیات اجتماعی و شهری خود ادامه می دهد. چندین قومیت در این محله ساکن هستند (آذری ها، لرها، کردها) و مطالعه مردم نگارانه نشان دهنده تاثیرگذاری این قومیت ها بر توزیع فضایی و جایگزینی ها است.مطالعه حاضر، با استفاده از روش های پژوهش کیفی مبتنی بر مشاهده مستقیم و مشارکت و مصاحبه عمیق به شکل مردم نگاری انجام شده است و در پی بررسی کامل محله موردنظر با رویکردی کل گرا و نگرشی از درون بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند از یک سو، در کوتاه مدت و میان مدت برای سیاست گذاری های شهری و سامان دهی محله های مشابه به کار رود و از سوی دیگر در دراز مدت، در مورد محلات شهری با ساختار خاص کاربرد داشته باشد.