جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

به دلیل اهمیت بارش در وضعیت آبشناختی حوضه های رودخانه ای، نظام تغییرات زمانی- مکانی آن از اهمیت زیادی برخوردار است. در این تحقیق ویژگی های زمانی- مکانی بارش استان اصفهان مورد توجه قرار گرفته است. دراین راستا با استفاده از تحلیل تغییر نما و برپایه روش کریگینگ عام، نقشه های بارش سالانه برای 32 سال یعنی سالهای 1969-2000 تهیه شد. یافته ها نشان می دهد که بارش سالانه استان اصفهان به طور متوسط 9/186 میلی متر است که این میزان بارش با توجه به مساحت استان مولد حدود 72/2 میلیارد متر مکعب آب است. تغییرات بارندگی تابعی از طول جغرافیایی، ارتفاع و عرض جغرافیایی است. مدل تغییرات مکانی با استفاده از تکنیک مولفه های اصلی و نیز براساس مدل های رگرسیون توصیف شده است. در این راستا بیشترین عوامل موثر در بارش سالانه استان به ترتیب شامل طول جغرافیایی، ارتفاع و عرض جغرافیایی است.بارش سالانه استان اصفهان طی دوره آماری مورد بررسی حاوی روند سهمی (درجه 2) بوده است. به همین دلیل ضریب تغییرات بارش بالا و نیز فازهای تناوبی بارش در استان قابل مشاهده است. در هریک از فازها مشخصات منحصر به فردی از بارندگی در استان قابل مشاهده است. همچنین ضریب تغییرات بارندگی متاثر از تغییرات مکانی بارندگی طی سه فاز بارانی می باشد. سال های 1969 و 1985 به ترتیب پرباران ترین و کم باران ترین سال ها بوده اند.

به دنبال پدیده گرم شدن زمین الگوی گردش عمومی و الگوی زمانی - مکانی بارش نیز تغییر یافته است. کاربرد روش های آماری در تشریح تغییرات ابزاری مفید و کارآمد به شمار می آیند. از آنجا که بارش به عنوان یک عنصر اقلیمی رفتاری غیرخطی داشته و نیز از توزیع نرمال تبعیت نمی کند، روش های آماری ناپارامتری ابزاری مفید برای بررسی این عنصر اقلیمی است. در این تحقیق روش های خطی در تحلیل رفتار بارش ١٠٣ ساله اصفهان، به کار گرفته شد و ضمن تشریح، روش ناپارامتری مان - کندال روند غیرخطی نیز مورد توجه قرار گرفته است. بررسی های انجام شده نشان می دهد که روند خطی، سهمی و … نیز روند حاصل از آزمون رتبه ای در سطح 0.05 خطا معنی دار نبوده و بارندگی اصفهان طی ١٠٣ سال گذشته حاوی رفتاری پایدار بوده و تنها چهار فاز در بارندگی را تجربه نموده است. همچنین کاربرد همبستگی نگار بارش گویای وجود چرخه هایی در بازه های 4،١٠، 11 و ١٣ و ١٧ ساله می باشد.